Οι συμβασιούχοι της οργής...

Του Κώστα Σερδάρη

Αν αναρωτιέστε για το ποιος είναι πραγματικά υπεύθυνος για τις σκηνές απείρου κάλλους που εκτυλίχθηκαν χθες στην Ακρόπολη, τότε δεν έχετε παρά να στραφείτε στο πελατειακό κράτος που εδώ και χρόνια καλλιεργούσε τη φαυλότητα σε τούτον εδώ τον τόπο και χθες μετουσιώθηκε στην πιο άγρια μορφή καταστολής, ψεκάζοντας με χημικά όποιους έβρισκε μπροστά του. Και όταν λέω όλους εννοώ αδιακρίτως. Από απλούς τουρίστες που είχαν βρεθεί εκεί προσπαθώντας να εισέλθουν στον ιερό χώρο -ο οδηγός διακοπών δεν τους είχε ενημερώσει για τις χθεσινές σκηνές- μέχρι δημοσιογράφους και εικονολήπτες, ακόμα και ξένων πρακτορείων. Και φυσικά τους αγανακτισμένους συμβασιούχους.

Τους συμβασιούχους, που σημειωτέον παραμένουν απλήρωτοι εδώ και ενάμισι χρόνο, τους οποίους εδώ και δεκαετίες εξέθρεψε το δικομματικό φαύλο πείραμα, κρατώντας τους ομήρους, μόνο και μόνο για να συντηρούν ορισμένοι υπουργοί την προσωπική και κομματική εκλογική τους πελατεία. Τους συμβασιούχους, τους οποίους εξαπάτησαν, διαστρεβλώνοντας τη σαφή έννοια της σύμβασης ορισμένου χρόνου, υποσχόμενοι λαγούς με πετραχήλια, εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη τους για δουλειά. Διότι κάθε νοήμων άνθρωπος γνωρίζει πως όταν υπογράφεις μια σύμβαση ορισμένου χρόνου, τότε είναι εκ των πραγμάτων δεδομένο ότι αυτή κάποτε θα λήξει. Όταν, όμως, βρίσκεσαι σε κατάσταση απεγνωσμένης αναζήτησης μιας σίγουρης εργασίας, τότε...

...είσαι καταδικασμένος να αναζητήσεις και να πιστέψεις ταγούς, οι οποίοι είναι σίγουρο πως θα σε χρησιμοποιήσουν όσο σε χρειάζονται και μετά θα σε ρίξουν στον Καιάδα. Έτσι, λοιπόν, και στο Υπουργείο Πολιτισμού -που μας ενδιαφέρει εν προκειμένω- προσλαμβάνονταν κατά χιλιάδες οι συμβασιούχοι, ενώ όταν έληγε η σύμβασή τους, αυτή ανανεωνόταν ξανά και ξανά. Δημιουργήθηκε, έτσι, η εντύπωση πως οιοσδήποτε έμπαινε στο Δημόσιο θα παρέμενε εσαεί, ανεξάρτητα από τη διάρκεια της σύμβασης που είχε υπογράψει.

Μερικοί από τους συμβασιούχους αυτούς κατά καιρούς μονιμοποιούνταν από τους εκάστοτε Υπουργούς, ενώ πολλοί από τους "προσωρινώς" προσληφθέντες συνεχίζουν ακόμα και σήμερα να δουλεύουν, διεκδικώντας με τον τρόπο αυτό τη μονιμοποίησή τους, ως καλύπτοντες πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Σαν τους τελευταίους είναι και αυτοί που κατέλαβαν χθες την Ακρόπολη και δέχθηκαν την επίθεση των δυνάμεων καταστολής. Και δεν έχει πραγματικά σημασία αν αυτοί είναι χιλιάδες ή μια ντουζίνα. Αυτό που έχει σημασία είναι η αθλιότητα των διαδοχικών κυβερνήσεων, καθώς και η ρουσφετολογική πρακτική τους, η οποία επέτασσε την πρόσληψη για ορισμένο χρόνο συμβασιούχων, μετά τους έκανε αορίστου και όταν τελείωναν τα κονδύλια τους άφηνε απλήρωτους.

Τα ΜΜΕ έσπευσαν χθες να στηλιτεύσουν τις πρακτικές των καταλήψεων και να "κολλήσουν" στον τοίχο τους συμβασιούχους. Δυσφημούν τη χώρα στο εξωτερικό, λένε, και μειώνεται ο τουρισμός σε εποχές ύφεσης. Ενώ οι αστυνομικοί, που ψεκάζουν με χημικά ανυποψίαστους τουρίστες και ξένους ανταποκριτές, περνάνε την εικόνα της ασφαλούς και ευνομούμενης κοινωνίας που σέβεται και τιμά τον άνθρωπο, τους θεσμούς και τα μνημεία. Ο παραλογισμός ήταν πάντα προτέρημα αυτού του τόπου, αλλά πλέον έχει ξεπεράσει κάθε προσδοκία.

Η συνέχιση της αθλιότητας είναι δεδομένη. Ωστόσο, αυτή τη στιγμή, ως προτεραιότητα τίθεται η αποπληρωμή των συμβασιούχων που παραμένουν απλήρωτοι, αφού το τελευταίο που θέλουμε είναι μια στρατιά ανθρώπων που θα πεινάσουν σε περίοδο βαθιάς ανεργίας και κρίσης. Ενώ, αν όντως καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και υπάρχει η δυνατότητα, να γίνει κανονική πρόσληψή τους για να μπορέσουν και αυτοί να επιβιώσουν αξιοπρεπώς και να μη βρεθούν στο δρόμο. Και τι να πω...είθε το νέο σύστημα προσλήψεων μέσω ΑΣΕΠ να πατάξει τη χρόνια φαυλότητα που κατατρώει τη σάρκα και την ψυχή αυτής της χώρας. Είθε...