Δημοτικές εκλογές και μνημόνιο: Οι αντιρρήσεις

Του Παναγιώτη Τσιάλα

Έγραφα τις προάλλες ότι η ικανότητα ενός υποψηφίου δημάρχου/περιφερειάρχη να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της πόλης  δεν εξαρτάται διόλου από τις θέσεις του για το μνημόνιο. Το ΠΑΣΟΚ, μάλιστα, εμφανίζεται να συμμερίζεται την άποψη αυτή, αφού σε κάθε ευκαιρία επιχειρεί να απαγκιστρώσει το διακύβευμα των εκλογών από τα διλήμματα που συνοδεύουν την πολιτική για το μνημόνιο: υπογραμμίζει τον τοπικό χαρακτήρα των εκλογών, ισχυρίζεται ότι παρέσχε στήριξη και όχι χρίσμα στους υποψηφίους, επιμένει ότι οι υποψήφιοι δεν είναι κομματικά στελέχη αλλά διακεκριμένοι δημότες των τοπικών κοινωνιών. Και φυσικά μας προτρέπει όλους να διώξουμε από το κεφάλι μας κάθε σκέψη περί μνημονίου, όταν βρεθούμε ενώπιον της κάλπης.

Αξίζει όμως στο σημείο αυτό να θυμίσω μια ερώτηση του Ν. Χατζηνικολάου (1:33) προς τον Γ. Σγουρό, στην εκπομπή Πρόσωπο με Πρόσωπο (20 Σεπτεμβρίου):

Ν. Χατζηνικολάου: Κύριε Σγουρέ, να σας κάνω μια διακοπή για μια σκέψη πραγματική που την κάνω ακούγοντάς σας. Τη βραδιά της 7^ης Νοεμβρίου, που θα έχω οργανώσει πολιτικό πάνελ, για να εξηγήσουμε τα αποτελέσματα, εάν έχετε κερδίσει εσείς στην περιφέρεια της Αττικής, ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ θα μου πει –ναι ή όχι - ότι δικαιώθηκε η κυβερνητική πολιτική και κερδήθηκε η μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας; 

Γ. Σγουρός: Όχι κύριε Χατζηνικολάου, όχι δεν θα το πει!

Ν. Χατζηνικολάου: Εγώ λέω ότι θα το πει!

Γ. Δημαράς: (κουνάει τα χέρια σε ένδειξη πως είναι αυτονόητο ότι θα το πει)

Δ. Ψαριανός: Το πρώτο που θα πει θα ‘ναι αυτό!

Αλήθεια ποιος μπορεί να διαφωνήσει ότι, αν η κάλπη της 7^ης Νοεμβρίου αναδείξει «πράσινους» υποψηφίους, τότε...

...το εκλογικό αποτέλεσμα θα ερμηνευτεί από το ΠΑΣΟΚ (και τον τύπο) ως επίνευση του εκλογικού σώματος στην οικονομική πολιτική υπέρ του μνημονίου; Πιστεύει κανείς –λόγου χάρη- ότι ο Χρήστος Πρωτόπαπας θα εμφανιστεί εκείνο το βράδυ σε τηλεοπτικό σταθμό, για να ερμηνεύσει ότι «οι πολίτες τάχθηκαν υπέρ τοπικών προσωπικοτήτων εγνωσμένου κύρους» ή αντίθετα ότι θα βγει να διατρανώσει πως «η κυβερνητική πολιτική δικαιώνεται - το ΠΑΣΟΚ κατήγαγε μεγάλη νίκη κατά της ΝΔ και της αντιμνημονιακής πολιτικής της»;

Με τον τρόπο αυτό, δύο ζητήματα επί της ουσίας ασύνδετα (τοπικοί άρχοντες από τη μία – κεντρικό κράτος από την άλλη), θα συνδεθούν σε επικοινωνιακό επίπεδο, για να αχθούμε στο συμπέρασμα ότι το ΠΑΣΟΚ αναβαπτίστηκε στη λαϊκή εμπιστοσύνη και ως εκ τούτου επιβάλλεται να εξακολουθήσει να κινείται στην ίδια πολιτική κατεύθυνση.

Μολονότι, λοιπόν, οι τοπικοί άρχοντες δεν μπορούν να έχουν κάποια ευθεία ανάμιξη στη χάραξη της κυβερνητικής πολιτικής, η επιλογή των μεν έναντι των δε μπορεί να δώσει το πράσινο φως για αντανακλαστικές συνέπειες σε κεντρικοπολιτικό επίπεδο.

Κλεινοντας, επιτρέψτε μου μια υπενθύμιση. Το Καλοκαίρι του 2009, η κάλπη των Ευρωεκλογών έδειξε το ΛΑΟΣ, ως το μοναδικό κόμμα που αύξησε τόσο τα ποσοστά του όσο και τον απόλυτο αριθμό των ψήφων του. Τούτο ερμηνεύτηκε ως μήνυμα των πολιτών προς τη ΝΔ να κινηθεί «δεξιότερα» με τα ακόλουθα αποτελέσματα: ψηφίζεται ο νόμος για την ποινικοποίηση της κουκούλας, επανέρχεται στο προσκήνιο το ζήτημα της ενεργοποίησης καμερών σε δημόσιους χώρους, εκκενώνεται βίαια το παλαιό εφετείο στις 21 Ιουλίου, εξαπολύονται επιχειρήσεις σκούπα στην Αθήνα, υιοθετείται από τον Αντώνη Σαμαρά στις εσωκομματικές εκλογές το δόγμα «είμαστε δεξιοί και δεν ντρεπόμαστε να το πούμε».

Πράγματι, στις 7 Νοεμβρίου η ευθεία συνέπεια της ψήφου μας θα είναι η ανάδειξη τοπικών αρχόντων για τη διοίκηση δήμων και περιφερειών. Ποιός όμως μπορεί να ισχυριστεί ότι οι αντανακλαστικές συνέπειες των εκλογών δεν πρέπει να μας προβληματίζουνε εξ ίσου; 

(συνεχίζεται…)