Σελίδες

30 Απριλίου 2011

Ο διάλογος των τριών

Του Παναγιώτη Τσιάλα

Κατά την περίοδο της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας (res publica), ο αστικός νόμος των Ρωμαίων επέβαλλε στον πωλητή μιας κτηματικής περιουσίας, να αποκαλύπτει στους υποψήφιους αγοραστές της όλα της τα ελαττώματα που του ήταν γνωστά. Η προϊσχύουσα Δωδεκάδελτος ήταν λιγότερο απαιτητική: κατοχύρωνε μόνο τις ειλικρινείς απαντήσεις στις ρητές ερωτήσεις του αγοραστή, και σε περίπτωση κακής πίστης, καταδίκαζε τον πωλητή σε μια χρηματική ποινή διπλάσια του ποσού της βλάβης που προκλήθηκε εξ αιτίας του ψεύδους. Ωστόσο, οι νομικοί της εποχής διαμόρφωσαν με τον καιρό την πεποίθηση, ότι έπρεπε να τιμωρούνται και οι πωλητές, που αποσιωπούσαν τα ελαττώματα, για τα οποία δεν είχαν διόλου ερωτηθεί. Με τον τρόπο αυτό, αποκρυσταλλώθηκε μια δικαιϊκή ρύθμιση αλλά και μια ηθική στάθμιση, σύμφωνα με την οποία ο πωλητής ελαττωματικού πράγματος θεωρούνταν υπεύθυνος για όλα τα ελαττώματα, για τα οποία δεν είχε κάνει καμία δήλωση προς τον αγοραστή.

Επανεκτιμώντας σήμερα τη συγκεκριμένη στάθμιση, μας δίνεται η ευκαιρία να διαπιστώσουμε ότι...

26 Απριλίου 2011

Το Μνημόνιο της Αριστεράς και των Συνδικάτων

Του Ερρίκου Μελισσινού

Η αριστερά και γενικότερα οι αντιμνημονιακοί αρέσκονται να βρίζουν την κυβέρνηση και τις πολιτικές που εφαρμόζει ως μνημονιακές. Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Για μένα τα μέτρα που περιλαμβάνονται στις πολιτικές του κράτους και ειδικά τα μέτρα εκείνα που εφαρμόζονται είναι στην πραγματικότητα οι πολιτικές της αριστεράς και των συνδικάτων. Και εξηγούμαι.

Στην παρούσα κατάσταση της χώρας τα επιτόκια των ομολόγων μας είναι σε τέτοιο επίπεδο, ώστε να μην μπορούμε να δανειζόμαστε από τις αγορές. Δεν μπορούμε δηλαδή να δανειστούμε αυτοδύναμα με τέτοιο τρόπο, ώστε να δημιουργούμε στους δανειστές μας την εντύπωση σχετικά μακροπρόθεσμα ότι θα τους ξεπληρώσουμε. Τα έξοδά μας το 2009 ήταν 87 δις, τα έσοδά μας ήταν 50 δις και το έλλειμμα ήταν 37 δις (και σε αυτά τα νούμερα δε συμπεριλαμβάνονται καθόλου όσα πληρώνουμε για την αποπληρωμή του χρέους, μόνο οι δαπάνες μας για τους τόκους)*. Μια τέτοια κατάσταση...

21 Απριλίου 2011

Συζήτηση με τον Γ. Δελλή

Στον Πέτρο Πούγγουρα και τον Παναγιώτη Τσιάλα

Ερ. Το νομοσχέδιο εισάγει ένα νέο σύστημα όσον αφορά την απόκτηση πτυχίου, αυτό των πιστωτικών μονάδων. Πως το κρίνετε;

Απ. Το σύστημα αυτό αποτελεί ευρωπαϊκή πατέντα. Τώρα αν και πώς θα πετύχει στην πράξη, δεν το ξέρουμε. Είναι κι αυτό ξένο προς ό, τι είχα συνηθίσει ως Πανεπιστήμιο. Το πανεπιστήμιο είναι κάτι παραπάνω από άθροισμα πιστωτικών μονάδων και, σε κάθε περίπτωση, ο ρόλος του είναι να προσφέρει πολλά περισσότερα από συγκεκριμένες πιστοποιημένες γνώσεις.

Ερ. Τάσσεστε δηλαδή υπέρ των ενιαίων σπουδών;

Απ. Θα σας απαντήσω με μία ερώτηση: αλήθεια όταν βγείτε από αυτή τη Σχολή, πιστεύετε ότι θα τη θυμάστε ως το άθροισμα των σαράντα μαθημάτων της; Εάν είχατε διδαχθεί κάποια από αυτά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και κάποια σε άλλο Πανεπιστήμιο, θα ήταν καλύτερα; Το Πανεπιστήμιο είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα σύνολο μαθημάτων. Είναι τα 4 ή 5 χρόνια, στα οποία σχεδόν μαθαίνεις πως θα ζήσεις ολόκληρη την υπόλοιπη ζωή σου.

Ερ. Ίσως να ξεφεύγουμε κάπως από το θέμα μας, αλλά μπορεί το συγκεκριμένο σύστημα να έχει κάποια αντανάκλαση στις μελλοντικές εργασιακές σχέσεις των αποφοίτων;

Απ. Η αλήθεια είναι ότι ακούγοντας σας βλέπω το ανθρώπινο. Κι εγώ αν ήμουν στη θέση σας, θα φοβόμουν για τη σημασία όλων αυτών για την αγορά εργασίας και το μέλλον. Δε νομίζω ότι εντέλει θα έχει και τόσο μεγάλη σημασία, με τη έννοια ότι...

16 Απριλίου 2011

Νεοελληνική Φαυλοκρατία

Του Οδυσσέα Θεοφάνη

Με την πολιτική αυτή γίνεται ανάγλυφη η φύση του φαυλοκράτη: Δεν μπορεί να αναλάβει ευθύνες, να κινηθεί σταθερά προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση. Αυτό που έχει μάθει είναι να αρμέγει την εθνική αγελάδα, να καμαρώνει για αξιώματα και να διεκπεραιώνει ρουσφέτια. Είναι τόσο ανόητος, που νομίζει ότι μπορεί να διαχειριστεί μια ολόκληρη εκστρατεία [στη Μικρά Ασία] με αναβολές και ψέματα, με κομματικούς σκυλοκαβγάδες και τέλος με το μεγαλύτερο έγκλημα από όλα, το ξερίζωμα του μικρασιατικού Ελληνισμού, προκειμένου να διατηρηθεί στην εξουσία λίγους μήνες ακόμα”
Το παραπάνω απόσπασμα βρίσκεται στο βιβλίο του Ευάγγελου Κοροβίνη, το οποίο αποτυπώνει γλαφυρά την κυριαρχία της πολιτικής φαυλοκρατίας κατά το μεγαλύτερο διάστημα ύπαρξης του Ελληνικού κράτους. Στο φαυλοκρατούμενο σύστημα, το κράτος γίνεται μηχανισμός βολέματος των ημετέρων εις βάρος όλης της υπόλοιπης κοινωνίας, μέσο απόκτησης προνομίων της πολιτικής τάξης, των επιχειρηματιών και εκδοτών-καναλαρχών φίλων της, μηχανισμός εξόντωσης κάθε παραγωγικής και εξωστρεφούς πολιτικής. Το εκάστοτε κόμμα αυξάνει τις κρατικές δαπάνες, στηρίζοντας συχνά αυτές του τις επιλογές ιδεολογικά, πρακτική που εφήρμοσε σε μεγάλο βαθμό το ανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ, χρησιμοποιώντας ως προκάλυμμα την αριστερή ρητορική για να δικαιολογήσει την ευρεία αναξιοκρατία, την διαφθορά και για να διατηρηθεί στην εξουσία λεηλατώντας τους εθνικούς πόρους.

Ότι τα ίδια έπραξε η Νέα Δημοκρατία του Κώστα Καραμανλή είναι προφανές. Αν και γνώριζαν τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας,...

14 Απριλίου 2011

Ένα βιβλίο για τη 2ημερη αποχή

 Του Μάκη Μυλωνά

Είναι πραγματικά ζηλευτά τα αντανακλαστικά της Γ.Σ του τμήματος η οποία αποφάσισε στις 13 Απριλίου να διαμαρτυρηθεί για μια εγκύκλιο που κοινοποιήθηκε σε όλα τα ΑΕΙ στις 28 Ιανουαρίου.

Είναι παρήγορο να διαπιστώνει κανείς την προθυμία ενός δημοσίου φορέα να προστατεύσει τα κέρδη του καρτέλ των εκδοτικών οίκων δίνοντας μάχη για τη διανομή φοβερά χρήσιμων βιβλίων των οποίων η απουσία θα μας ανάγκαζε να διακοσμήσουμε διαφορετικά τις βιβλιοθήκες μας.

Ας μην γκρινιάζουμε λοιπόν για τη μη διεξαγωγή μαθημάτων. Αυτές τις 2 μέρες μπορούμε να τις περάσουμε ξεφυλλίζοντας το Δίκαιο του Καταναλωτή , μπας κι ανακαλύψουμε τον λόγο διανομής του.

Ας σεβαστούμε επιτέλους ένα βιβλίο που κοστίζει 70 ευρώ και το αγοράζει η Νομική Αθηνών για κάθε ένα φοιτητή της. Κάτι θα ξέρουν παραπάνω...

13 Απριλίου 2011

Ο πολιτικός και ο διανοούμενος


Του Οδυσσέα Θεοφάνη
"Στην πραγματικότητα, αν ο πολιτικός φιλόσοφος βρίσκει ότι οι απόψεις του είναι πολύ δημοφιλείς, τότε έχει και τους περισσότερους λόγους να υποψιάζεται ότι απέτυχε στο καθήκον του. Την αξία του οφείλει να την αποδείξει επιμένοντας σε στοχασμούς τους οποίους η πλειοψηφία δεν επιθυμεί να λάβει υπόψη της και υπερασπιζόμενος αρχές που οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν άβολες και δυσάρεστες".
Σύμφωνα με την παραπάνω θέση του Φρίντριχ Χάγιεκ, θα νόμιζε κανείς πως ο Στέφανος Μάνος ανήκει στην κατηγορία των διανοούμενων, διατυπώνοντας μονίμως και επιμόνως απόψεις που έρχονται σε αντίθεση με την συμβατική αντίληψη της ελληνικής κοινής γνώμης. Προειδοποιούσε χρόνια πριν το ξέσπασμα της κρίσης για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, ζητώντας συνεχώς αλλαγή πλεύσης ώστε να αναπτυχθεί η οικονομία και κατ’ επέκταση η ευημερία των πολιτών, να αποφευχθεί η χρεωκοπία και να πάψουν να αναλαμβάνουν οι αδύναμοι το οικονομικό βάρος της συντήρησης των προνομιών διάφορων ομάδων, όπως των ΔΕΚΑτζήδων, των κλειστών επαγγελμάτων και των κρατικοδίαιτων επιχειρήσεων. Ο Στέφανος Μάνος είναι πολιτικός κι έτσι η αντίθεσή του στο status quo είναι δύο φορές πιο θαρραλέα, Όταν ήταν υπουργός οικονομίας, εφάρμοσε έναν πρόγραμμα φιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής που έθεσε τις βάσεις για την μετέπειτα ανάπτυξη, αντιμετωπίζοντας τις τραγελαφικές αντιδράσεις συνδικαλιστών, λαϊκιστών πολιτικών και δημοσιογράφων που τους έτρεφε ο κρατικός κορβανάς. Απέφυγε να αποβάλλει την ευθύνη της ελληνικής κοινωνίας, αναζητώντας όπως πράττουν άλλοι, εχθρούς στις αγορές, στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στους... Μασόνους
Τελικά, οι φαυλοκράτες πολιτικοί μας προτίμησαν να κλείσουν τα αυτιά τους και να συνεχίσουν αμέριμνοι το μονοπάτι που μας οδήγησε στην κατάρρευση. Η ελληνική κοινωνία, ευρισκόμενη σε αρκετά μεγάλο βαθμό σε άρνηση ως προς...

9 Απριλίου 2011

Η εκστρατεία των ''προθύμων''


Του Ηλία Τριανταφυλλάκη

''It's easy to start a war, hard to end it.''

Πότε δικαιολογείται ένας μη αμυντικός πόλεμος; Υπό ποίες προυποθέσεις είναι νομιμοποιημένη μία επέμβαση στο εσωτερικό ενός κυρίαρχου κράτους;

Τα ερωτήματα αυτά μπορεί να ηχούν ιδιαιτέρως επίμαχα τη στιγμή που οι ορδές του ΝΑΤΟ βομβαρδίζουν τις στρατιωτικές υποδομές του ''ξεχασμένου'' και στυγνού δικτάτορα Καντάφι, αλλά το ηθικό τους υπόβαθρο αποτελεί αντικείμενο συζήτησης εδώ και εκατονταετίες. Το ερώτημα προσπάθησε ίσως πρώτος να απαντήσει ο Κικέρωνας, ο οποίος και θεμελίωσε την έννοια του bellum iustum (just war), αποδεχόμενος ωστόσο ως ηθικώς ορθό μονάχα τον αμυντικό πόλεμο. Το ζήτημα απασχόλησε αργότερα τους χριστιανούς θεωρητικούς (όπως τον Αυγουστίνο) που αποδέχονταν τον πόλεμο ως μέσο επιβολής του χριστιανισμού, από την στιγμή και μετά που ο Κωνσταντίνος(ο Μέγας) αναγόρευσε τον χριστιανισμό σε επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας, οπότε και απωλέσθηκε ο πασιφιστικός χαρακτήρας του. Στην Αναγέννηση αναδύθηκε για πρώτη φορά το ζήτημα...