Παρελάσεις

Του Πέτρου Πούγγουρα

Εθνική επέτειος σήμερα και ο εορτασμός της συνοδεύτηκε από τις καθιερωμένες πλέον παρελάσεις. Στρατιώτες και μαθητές προελαύνουν με συγχρονισμένο βήμα υπό τον ήχο τυμπανοκρουσιών, οι επίσημοι παρακολουθούν από τις θέσεις τους και το συγκεντρωμένο πλήθος, κρατώντας ελληνικές σημαίες, φουσκώνει από εθνική υπερηφάνεια. Προσωπικά ποτέ δεν κατάλαβα σε τι εξυπηρετούν οι παρελάσεις.

Οι υποστηρικτές τους λένε ότι με τον τρόπο αυτό ενισχύεται το εθνικό φρόνημα και επομένως ενισχύονται οι δεσμοί μεταξύ των μελών της κοινωνίας. Δημιουργείται μια μορφή εθνικής συσπείρωσης. Αδυνατώ, ωστόσο, να αντιληφθώ γιατί αυτό που πρέπει να ενώνει έναν λαό είναι οι στρατιωτικές του δυνάμεις. Υποστηρίζεται, επίσης, ότι σκοπός των παρελάσεων ... 

... είναι η απόδοση τιμών σε όσους αγωνίστηκαν αλλά και η γνώση της ιστορίας. Σχετικά με το πρώτο, νομίζω ότι υπάρχουν πολύ ουσιαστικότεροι τρόποι να αποδώσεις τιμή σε κάποιον από το να περιφέρεις τον στρατό σου στους κεντρικούς δρόμους. Όσο για το επιχείρημα ότι μαθαίνοντας να περπατάμε σε ευθεία γραμμή και να συγχρονίζουμε το βήμα μας μαθαίνουμε και ιστορία, δε νομίζω ότι χρήζει περαιτέρω σχολιασμού.

Ειδικά οι μαθητικές παρελάσεις είναι αδιανόητο να συνεχίζονται στις μέρες μας. Ο θεσμός αυτός είναι συνδεδεμένος με απολυταρχικά καθεστώτα και εμπεριέχει πληθώρα φασιστικών στοιχείων. Από το σύνολο των μαθητών, επιλέγονται αυτοί με την καλύτερη σωματική διάπλαση, το μεγαλύτερο ύψος και άλλα παρόμοια κριτήρια. Ακόμη, όσοι τελικά επιλεγούν πρέπει να συμπεριφέρονται ως ένα σύνολο με απόλυτα συντονισμένες κινήσεις. Παρατηρούνται, δηλαδή, αφενός διακρίσεις φασιστικού τύπου με την επιλογή του ψηλού και δυνατού και τον παραγκωνισμού του σωματικά μειονεκτούντος, αφετέρου επιβολή στρατιωτικής πειθαρχίας στα κελεύσματα του καθηγητή – γυμναστή, ούτως ώστε να δημιουργηθεί μια ομοιογενής μάζα.

Η συγκεκριμένη εκδήλωση είναι αναχρονιστική και γεμάτη φασιστικές πρακτικές. Δεν είναι μόνο εντελώς αχρείαστη στη σημερινή κοινωνία, αλλά και βλαπτική. Το μόνο που έχει να προσφέρει είναι η θρέψη επικίνδυνων εθνικιστικών αντιλήψεων. Υπάρχουν πολλοί εναλλακτικοί τρόποι για τον εορτασμό μιας εθνικής επετείου. Άλλοι μπορούν να προσφέρουν ιστορική γνώση και περιθώριο για σκέψη, ενώ άλλοι να συσπειρώσουν μέσα από τα ένστικτα αγέλης. Εναπόκειται στην κάθε κοινωνία να επιλέξει.