Σελίδες

22 Νοεμβρίου 2011

Συλλογική αμνησία;

Του Ηλία Τριανταφυλλάκη

"History is a people's memory, and without
memory, man is demoted to the lower animals."
Malcolm X

Ο ΛΑ.Ο.Σ., το κόμμα της κοινοβουλευτικής ακροδεξιάς εκπροσώπησης, ανέλαβε κυβερνητικά καθήκοντα. Η καινοφανής αυτή -για τα δεδομένα της Μεταπολίτευσης- εξέλιξη έτυχε μικρής αντίδρασης αν όχι σιωπής στον εγχώριο δημόσιο βίο, αντίθετα με τον ευρωπαϊκό τύπο[1]. Πώς φθάσαμε όμως ως εδώ; Πάσχουμε από συλλογική αμνησία ή βρισκόμαστε σε κατάσταση μετατραυματικού σοκ αδυνατώντας να ενεργοποιήσουμε το πολιτικό ένστικτο του αναστοχασμού περί το πρόσφατο παρελθόν;

Η συμπερίληψη του ΛΑ.Ο.Σ. στην "μεταβατική κυβέρνηση" ή"κυβέρνηση ανάγκης" (όροι κατά πολύ προτιμότεροι από τους αντίστοιχους "εθνικής ενότητας, σωτηρίας" κτλ ωσάν να διακυβεύεται το έθνος) συνιστά μια προσβολή ακόμη και για όσους ψύχραιμα αντιλαμβάνονται τις έκτακτες περιστάσεις και την κρισιμότητα των στιγμών. Η χρησιμοποίηση του ως...

4 Οκτωβρίου 2011

Η Γερμανία ανήκει στους... Έλληνες

Του Θανάση Παππά

Συνιστά κοινή αντίληψη μεγάλης μερίδας του ελληνικού λαού ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε μια κατάσταση υποδούλωσης και κατοχής από ευρωεταίρους, Γερμανούς, τρόικα και λοιπούς  που επιδίωξή τους είναι να εξασφαλίσουν τα χρήματα που μας έχουν δανείσει (ίσως και να βγάλουν και άλλα) απομυζώντας τον ελληνικό πλούτο. Στις πρόσφατες μάλιστα διαμαρτυρίες του ελληνικού λαού όπως εκφράστηκαν μέσω του κινήματος των Αγανακτισμένων, κυρίαρχα ήταν συνθήματα και  φράσεις( ιδιαίτερα στην πρώτη περίοδο του φαινομένου), όπως Δοσίλογοι, Προδότες, η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες, Προδότες του έθνους, της πατρίδας.  Κρατώντας ελληνικές σημαίες και με αίσθημα ευθύνης για την υπεράσπιση της πατρίδας που ξεπουλιέται, μεγάλη μερίδα της ετερόκλητης αυτής μάζας διαδήλωνε ενάντια στην κυβερνητική πολιτική, ως πολιτική που υπονομεύει την εθνική ανεξαρτησία και καταβαραθρώνει την εθνική υπερηφάνεια. Η αντίσταση πήρε τη μορφή του εθνικού αγώνα.


Είναι, όμως, αυτή η αλήθεια; Είναι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μια κυβέρνηση δοσιλόγων που ξεπουλάει την πατρίδα και υποτάσσεται στα αλλοεθνή συμφέροντα και δη στη...

26 Σεπτεμβρίου 2011

Οι ανεκδιήγητοι Πρυτάνεις. Η ανεκδιήγητη διοίκηση των ΑΕΙ.




Του Ηλία Τριανταφυλλάκη

ε όλους τους θεσμούς όπου ο ζωηρός αέρας της δημόσιας κριτικής δεν κυκλοφορεί (όπως, για παράδειγμα, στα πανεπιστημιακά όργανα και τις συγκλήτους), μια αθώα διαφθορά φυτρώνει, σαν μανιτάρι."

Friedrich Nietzsche, Menschliches Allzumenschliches.



Ζήτημα περιωπής στην υπό πτώχευση ελληνική κοινωνία έχει γίνει η παρακμή και ο ευτελισμός των δημοσίων θεσμών. Η κριτική πανταχόθεν σχετικά με την δυσλειτουργία των θεσμών ασκείται συνήθως σε δύο επίπεδα: αφενός στο πλαίσιο που διέπει την λειτουργία τους και αφετέρου στα φυσικά πρόσωπα που τους στελεχώνουν. Το πανεπιστήμιο, ως ένας από τους κορυφαίους δημοσίους θεσμούς, έχει απολέσει την εμπιστοσύνη των πολιτών για λόγους...

19 Σεπτεμβρίου 2011

Εκδήλωση - Συζήτηση για την ακροδεξιά

Άποψη του πάνελ


Ο Τ. Καμπύλης πραγματοποιεί την εισήγησή του

Ο Δ. Ψαρράς συζητάει με το ακροατήριο

Η Ηρώ Μωραΐτη συντόνισε τη συζήτηση εκ μέρους του ΦΟΠΠ
Το πάνελ της συζήτησης

Εκδήλωση - Συζήτηση για τον μισαλλόδοξο λόγο

Άποψη του πάνελ
Άποψη του ακροατηρίου

Ο Α. Χατζής πραγματοποιεί την εισήγησή του

Ο συντονιστής της συζήτησης Λεωνίδας Καραδήμος
Ο συνταγματολόγος Σ. Τσακυράκης παρεμβαίνει στη συζήτηση

18 Σεπτεμβρίου 2011

Μεταρρυθμίζοντας την σήψη

Του Οδυσσέα Θεοφάνη


Μία πλάνη στην οποία μπορεί να υποπέσει κάθε καλοπροαίρετος πολίτης και προοδευτικός φοιτητής σχετικά με τον νέο νόμο πλαίσιο για την εκπαίδευση είναι ότι αυτός θα εφαρμοστεί. Μία ακόμα μεγαλύτερη είναι ότι αυτό θα γίνει σωστά. Η μέγιστη είναι να νομίσει πως αυτός ο νόμος είναι ικανός να λύσει τα θεμελιακά προβλήματα του ελληνικού πανεπιστημίου. Ας τα δούμε με την σειρά.

Η λεγόμενη πανεπιστημιακή κοινότητα, όπως αυτή εκφράζεται μέσω των οργάνων της, έχει φανερώσει τις προθέσεις της: να εμποδίσει την εφαρμογή του νέου νόμου με κάθε κόστος. Προβάλλοντας τα γνωστά χιλιοειπωμένα, αλλά ελάχιστα ανταποκρινόμενα στην πραγματικότητα, επιχειρήματα-συνθήματα περί διάλυσης, παράδοσης του δημόσιου πανεπιστημίου στη βορά των αγορών, και λοιπά φαιδρά, συμβάλλει στην...

16 Σεπτεμβρίου 2011

Το επίπεδο του Δημοσίου Λόγου


Του Σαρίφ Σάττι

Παραδοσιακά όσοι αρθρογραφούμε στο ιστολόγιο του ΦΟΠΠ συνηθίζουμε να εμφορούμαστε από θέματα της επικαιρότητας και να παίρνουμε μια προσωπική θέση σε πολύ συγκεκριμένα ζητήματα. Ο πειρασμός του επίκαιρου είναι βέβαια ισχυρός αλλά είναι καλό που και που να κάνουμε γενικότερες παρατηρήσεις· και ακριβώς μια τέτοια θα ήθελα να επιχειρήσω με το παρόν κείμενο.

Ζούμε υπό καθεστώς οικονομικής κηδεμονίας εδώ και ενάμισι περίπου χρόνου. Η πρωτοφανής για τη χώρα λιτότητα και όλα τα παρεπόμενά της έχουν ωθήσει το δημόσιο λόγο στα άκρα. Είτε πρόκειται για κοινοβουλευτικά κόμματα είτε για απολιτίκ κοινωνικούς σχηματισμούς (Αγανακτισμένοι) είτε για ιδιωτικές συζητήσεις, η έννοια του μέτρου έχει χαθεί. Η αμετροέπεια αυτή θα μπορούσε...

13 Σεπτεμβρίου 2011

Η κρισιμότητα του μέσου


Του Πέτρου Πούγγουρα

Από τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη οι σχολές άρχισαν να κατεβάζουν ρολά η μία μετά την άλλη. Οι φοιτητές επιδιώκουν να εκφράσουν κατ’ αυτό τον τρόπο την αντίθεση τους στο νέο νόμο για τα ΑΕΙ. Η έναρξη της εξεταστικής αναβάλλεται με κάθε νέα απόφαση Γενικής Συνέλευσης. 

Προφανέστατα όσοι αποφάσισαν την κατάληψη των σχολών τους δεν συμφωνούν με το συγκεκριμένο νόμο. Κανείς δεν τους αρνείται το δικαίωμα όχι μόνο να διαφωνούν με ένα νόμο αλλά και να εκφράζουν δημόσια τη διαφωνία τους αυτή. Ωστόσο, όποιος επιλέγει το μέσο της κατάληψης πανεπιστημιακών χώρων δεν περιορίζεται στην απλή διατύπωση της διαφωνίας του, αλλά προχωράει ένα βήμα παραπέρα.

Κεντρική θέση των υπέρμαχων της κατάληψης είναι ότι το βασικό ερώτημα που πρέπει να μας απασχολεί σε τέτοιες περιπτώσεις αφορά το αν ο νόμος κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση ή όχι. Το δίλημμα «κατάληψη ή μη» ...


9 Σεπτεμβρίου 2011

Συνελεύσεως Εγκώμιον


Του Δημήτρη Κυριαζή

Παθιασμένα ντιμπέιτ, καλλιστεία και μίνι αγώνες kick boxing, σε γρήγορη εναλλαγή. Πρόγραμμα που θα ζήλευαν πολλοί τηλεοπτικοί σταθμοί. Αν επιτρέπαμε τη μαγνητοσκόπηση των συνελεύσεών μας, είμαι πεπεισμένος πως τα τηλεοπτικά δικαιώματα θα έλυναν για καιρό το ζήτημα της χρηματοδότησης που τόσο μας απασχολεί.

Τι βλέπει κανείς μπαίνοντας σε συνέλευση του τμήματος Νομικής; Αρχικά πολύ κόσμο, κυρίως οργανωμένο σε παρέες. Αυτοί που έχουν έρθει για να ακούσουν δεν μπορούν αν δεν είναι μπροστά μπροστά. Οι λοιποί έρχονται για να δουν και να τους δουν. Η αλήθεια είναι πως, μιας και μπεις, έχεις πολλές επιλογές. Είτε κόβεις κίνηση για κανά δεκάλεπτο και μόλις ντουμανιάσεις φεύγεις, είτε...

4 Σεπτεμβρίου 2011

Ανώτατη Εκπαίδευση – Φιλελεύθερες Λύσεις και Κρατικές Διευθετήσεις


ΤουΕρρίκου Μελισσινού

Πρόσφατα, ψηφίστηκε ο περιβόητος νόμος για την παιδεία. Το νόμο ψήφισε η μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής βουλής, ενώ από την άλλη τα αριστερά κόμματα, ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ, ορκίστηκαν να μην αφήσουν με τίποτα ένα τέτοιο νομοσχέδιο να επικρατήσει στα ελληνικά πανεπιστημία υποσχόμενοι αγώνες κοκ. Σε παρόμοιο μήκος κύματος κινήθηκαν και όλες οι φοιτητικές παρατάξεις (ακόμα και η ΠΑΣΠ και η ΔΑΠ), ασκώντας το γνώριμο μέσο των καταλήψεων. Πολεμικές διαθέσεις δείχνουν όμως και οι καθηγητές των ιδρυμάτων ή τουλάχιστον η πλειοψηφία όσων έχουν εκφραστεί. Τι είναι, όμως, τελικά αυτή η μεταρρύθμιση; Είναι πανάκεια για όλα τα προβλήματα της ανώτατης εκπαίδευσης; Είναι μήπως η καταστροφή της; Ή τίποτα από όλα αυτά;
Πρώτα απ'όλα πρέπει να εστιάσει κανείς στους λόγους για τους οποίους απαιτείται η μεταρρύθμιση. Καταρχάς, θα πρέπει να αποσκοπεί και να προσπαθεί να επιτύχει...

17 Ιουλίου 2011

Υποκρισίας Εγκώμιον

Του Παναγιώτη Τσιάλα

Το πρωί της περασμένης Τρίτης, η αίθουσα τελετών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου έσφυζε από ζωή. Ακόμα μία τελετή ορκωμοσίας βρισκόταν επί θύραις και το αρχοντικό αμφιθέατρο μοσχοβολούσε Ιούλιο και έξω καρδιά. Μέσα στο χώρο, η παραδοσιακή ελληνική οικογένεια, για να μην πω το παραδοσιακό ελληνικό σόι, βούλιαζε αναπαυτικά στα ανατομικά καθίσματα, αδημονώντας για την ανακήρυξη των νέων πτυχιούχων και διδακτόρων του Τμήματος Χημικών Μηχανικών. Την ίδια ώρα, 27 προπτυχιακοί φοιτητές και 7 υποψήφιοι διδάκτορες περίμεναν υπομονετικά να τους απονεμηθούν και επισήμως οι αντίστοιχοι ακαδημαϊκοί τίτλοι. Η περίσταση επέβαλλε να είμαστε όλοι καλοραμμένοι και σενιαρισμένοι, η δε επτάδα των διδακτόρων αναγκάζονταν να σέρνουν όπως-όπως το βάδισμά τους, μην τυχόν και μπουρδουκλωθούν τα πόδια τους στην ποδήρη υφασμάτινη τήβεννο (για λογάριασε ντροπή!).


Μέχρις εδώ όλα καλά. Αφού ένας αριθμός ατόμων έχει επιλέξει, (δίχως να επιβαρύνει κανέναν), αυτές τις επισημότητες, για να τιμήσει τους προσφιλείς του, αυτού του τύπου η τελετουργία είναι μια καθόλα θεμιτή επιλογή. Τα προβλήματα αρχίζουν γύρω στη μισή ώρα από την είσοδο του κοινού στην αίθουσα τελετών. Τη στιγμή αυτή...

5 Ιουνίου 2011

Danai contemnendi, quoniam facile diducuntur*

 
Του Φάνη Κρυστάλλη


Η κατάρτιση και η εξαγγελία του προγραμματικού σχεδιασμού μιας κυβέρνησης δεν είναι ικανοποίηση μονομανίας και νευρωτικού εγωκεντρισμού που ματαιώνει εν τη γενέσει την χρησιμότητα των (αναγκαία σε μια δημοκρατία) πολιτικά πληθωρικών διεργασιών, αλλά πραγμάτωση (και όχι απλά, μολονότι επαρκές προσόν στη κρίση των ευπειθών πληθών, ειλικρινής απόπειρα) επιδιώξεων αντανακλαστικών των εθνικών πόθων.

Ως εκ τούτου, η συναίνεση, προκύπτει όχι ως (συγκεκαλυμμένα προστακτική αλλά σκοπίμως ειρωνική) παραίνεση απάθειας προς όσους δεν ομονοούν αλλά ως συνέπεια μιας συνετής, πραγματολογικής διαπίστωσης της ελλιπούς νομιμοποίησης που παρέχει το ελληνικό εκλογικό σύστημα στους “αντιπροσώπους” (νομική ανακρίβεια – λογοτεχνικός ευφημισμός) που αναδεικνύει.

Παραστατικά περιγραφόμενη, η πολιτική συναίνεση είναι σαν το σημείο ισορροπίας μεταξύ δυο ανισοβαρών αντικειμένων σε μια τραμπάλα: όσο το ελαφρύτερο εκ των δύο παραμένει σταθερό στη αρχική του θέση απέχοντας σε σχέση με το βαρύτερο ίση απόσταση απο το κέντρο, τόσο περισσότερο το δεύτερο πρέπει να κινηθεί αποφασιστικά προς το μέρος του εαν επιθυμεί να αιωρηθεί, απομακρυνόμενο απο το έδαφος.

Τελικώς όμως,και η ίδια αυτή η συναίνεση, πρόσκαιρη στη φύση της, θα καταλήξει...

12 Μαΐου 2011

8ο Φοιτητικό Συνέδριο Διοικητικής Επιστήμης και Τεχνολογίας με θέμα «Επιχειρηματικότητα, Εξωστρέφεια και Νέες Τεχνολογίες»

Στις 12 Μαΐου 2011, στο συνεδριακό Κέντρο της ΕΕΔΕ διεξάγεται το 8ο Φοιτητικό Συνέδριο Διοικητικής Επιστήμης και Τεχνολογίας με θέμα «Επιχειρηματικότητα, Εξωστρέφεια και Νέες Τεχνολογίες», το οποίο διοργανώνεται από τους φοιτητές του Τμήματος Διοικητικής Επιστήμης και Τεχνολογίας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών.


Το πρόγραμμα του συνεδρίου περιλαμβάνει:
·         Παρουσιάσεις σχετικά με τις ευκαιρίες επιχειρηματικότητας για νέους από τους φορείς που δραστηριοποιούνται στο χώρο, όπως Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Νέων Επιχειρηματιών, Πανεπιστημιακά startups, startupgreece.gr, κλπ.
·         Συζήτηση στρογγυλής τραπέζης με νέους επιχειρηματίες σχετικά με τις προκλήσεις και ευκαιρίες για επιχειρηματικότητα
·         Παρουσιάσεις 30 ερευνητικών εργασιών που υποβλήθηκαν από διάφορα Πανεπιστήμια της χώρας σε 6 παράλληλες συνεδρίες
·         Workshop για την κατάρτηση επιχειρηματικού πλάνου σε συνεργασία με τα στελέχη του ΚΕΜΕΛ στο πλαίσιο του διαγωνισμού e-nnovation 
 
Άλλα highlights του Συνεδρίου:
-          Βράβευση νικητή του Μαθητικού Διαγωνισμού που διοργανώθηκε στο πλαίσιο του Συνεδρίου
-          Βράβευση καλύτερης εργασίας (Best paper award) με χρηματικό έπαθλο 1.000 ευρώ
-          Οι καλύτερες εργασίες θα εκδοθούν σε ειδικό τεύχος του περιοδικού ΑΣΤΡΟΛΑΒΟΣ
Οι εγγραφές πραγματοποιούνται έξω από τη γραμματεία του Τμήματος ΔΕΤ, κτίριο Αντωνιάδου, 2-11 Μαϊου 2011, ή online στο site του Συνεδρίουhttp://fsdet.dmst.aueb.gr.

5 Μαΐου 2011

Είμαστε πάντοτε ελεύθεροι;

Του Πέτρου Πούγγουρα

Μια σειρά ζητημάτων που εμφανίστηκαν το τελευταίο διάστημα με ώθησαν να γράψω το συγκεκριμένο κείμενο. Το νομοσχέδιο περί εχθροπάθειας και ρατσιστικού λόγου, τα «φρουτάκια» που επανήλθαν στη δημοσιότητα, τα μαθήματα του εργατικού δικαίου, μια δεύτερη ανάγνωση του κειμένου που είχε γράψει ο Οδυσσέας Θεοφάνης πριν από κάποιο καιρό στο blog μας σχετικά με την πώληση νεφρών, ήταν τα κύρια από αυτά.

Το στοιχείο που συνδέει τα ζητήματα αυτά μεταξύ τους δεν είναι άλλο από την ελευθερία. Τους τελευταίους αιώνες διακρίνουμε την τάση να υποστηρίζεται η ευρεία ελευθερία του ατόμου. Η φιλελεύθερη αντίληψη θέλει το άτομο ελεύθερο να κάνει τις δικές του επιλογές. Ο καθένας είναι ικανός να λάβει μόνος τις αποφάσεις για τον εαυτό του χωρίς να χρειάζεται καθοδήγηση ή καταναγκασμό. Το κράτος – πατέρας, το οποίο θα αναλάβει την προστασία του ευάλωτου και άμαθου πολίτη απαγορεύοντάς του να βλάψει τον εαυτό του, είναι αποφευκτέο.

Πρόσφατα έγραψα ένα κείμενο όπου υποστήριζα την απόλυτη ή σχεδόν απόλυτη ελευθερία η οποία πρέπει να διέπει την εκφορά του λόγου. Η έκφραση κάθε ατόμου πρέπει να διέπεται από κανέναν ή ελάχιστους περιορισμούς. Συνεπώς, η παρεχόμενη στα άτομα ελευθερία είναι η μέγιστη δυνατή.

Ερωτόμενος επί της ανωτέρω προβληματικής ένας υποστηρικτής των φιλελεύθερων ιδεών δεν θα δυσκολευόταν πολύ να απαντήσει. Αν εξετάσουμε μια άλλη περίπτωση, τα τυχερά ηλεκτρονικά παιχνίδια, γνωστά και ως «φρουτάκια», γίνεται αντιληπτό ότι το εν λόγω ζήτημα εμφανίζει μια διαφορά ... 


30 Απριλίου 2011

Ο διάλογος των τριών

Του Παναγιώτη Τσιάλα

Κατά την περίοδο της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας (res publica), ο αστικός νόμος των Ρωμαίων επέβαλλε στον πωλητή μιας κτηματικής περιουσίας, να αποκαλύπτει στους υποψήφιους αγοραστές της όλα της τα ελαττώματα που του ήταν γνωστά. Η προϊσχύουσα Δωδεκάδελτος ήταν λιγότερο απαιτητική: κατοχύρωνε μόνο τις ειλικρινείς απαντήσεις στις ρητές ερωτήσεις του αγοραστή, και σε περίπτωση κακής πίστης, καταδίκαζε τον πωλητή σε μια χρηματική ποινή διπλάσια του ποσού της βλάβης που προκλήθηκε εξ αιτίας του ψεύδους. Ωστόσο, οι νομικοί της εποχής διαμόρφωσαν με τον καιρό την πεποίθηση, ότι έπρεπε να τιμωρούνται και οι πωλητές, που αποσιωπούσαν τα ελαττώματα, για τα οποία δεν είχαν διόλου ερωτηθεί. Με τον τρόπο αυτό, αποκρυσταλλώθηκε μια δικαιϊκή ρύθμιση αλλά και μια ηθική στάθμιση, σύμφωνα με την οποία ο πωλητής ελαττωματικού πράγματος θεωρούνταν υπεύθυνος για όλα τα ελαττώματα, για τα οποία δεν είχε κάνει καμία δήλωση προς τον αγοραστή.

Επανεκτιμώντας σήμερα τη συγκεκριμένη στάθμιση, μας δίνεται η ευκαιρία να διαπιστώσουμε ότι...

26 Απριλίου 2011

Το Μνημόνιο της Αριστεράς και των Συνδικάτων

Του Ερρίκου Μελισσινού

Η αριστερά και γενικότερα οι αντιμνημονιακοί αρέσκονται να βρίζουν την κυβέρνηση και τις πολιτικές που εφαρμόζει ως μνημονιακές. Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Για μένα τα μέτρα που περιλαμβάνονται στις πολιτικές του κράτους και ειδικά τα μέτρα εκείνα που εφαρμόζονται είναι στην πραγματικότητα οι πολιτικές της αριστεράς και των συνδικάτων. Και εξηγούμαι.

Στην παρούσα κατάσταση της χώρας τα επιτόκια των ομολόγων μας είναι σε τέτοιο επίπεδο, ώστε να μην μπορούμε να δανειζόμαστε από τις αγορές. Δεν μπορούμε δηλαδή να δανειστούμε αυτοδύναμα με τέτοιο τρόπο, ώστε να δημιουργούμε στους δανειστές μας την εντύπωση σχετικά μακροπρόθεσμα ότι θα τους ξεπληρώσουμε. Τα έξοδά μας το 2009 ήταν 87 δις, τα έσοδά μας ήταν 50 δις και το έλλειμμα ήταν 37 δις (και σε αυτά τα νούμερα δε συμπεριλαμβάνονται καθόλου όσα πληρώνουμε για την αποπληρωμή του χρέους, μόνο οι δαπάνες μας για τους τόκους)*. Μια τέτοια κατάσταση...

21 Απριλίου 2011

Συζήτηση με τον Γ. Δελλή

Στον Πέτρο Πούγγουρα και τον Παναγιώτη Τσιάλα

Ερ. Το νομοσχέδιο εισάγει ένα νέο σύστημα όσον αφορά την απόκτηση πτυχίου, αυτό των πιστωτικών μονάδων. Πως το κρίνετε;

Απ. Το σύστημα αυτό αποτελεί ευρωπαϊκή πατέντα. Τώρα αν και πώς θα πετύχει στην πράξη, δεν το ξέρουμε. Είναι κι αυτό ξένο προς ό, τι είχα συνηθίσει ως Πανεπιστήμιο. Το πανεπιστήμιο είναι κάτι παραπάνω από άθροισμα πιστωτικών μονάδων και, σε κάθε περίπτωση, ο ρόλος του είναι να προσφέρει πολλά περισσότερα από συγκεκριμένες πιστοποιημένες γνώσεις.

Ερ. Τάσσεστε δηλαδή υπέρ των ενιαίων σπουδών;

Απ. Θα σας απαντήσω με μία ερώτηση: αλήθεια όταν βγείτε από αυτή τη Σχολή, πιστεύετε ότι θα τη θυμάστε ως το άθροισμα των σαράντα μαθημάτων της; Εάν είχατε διδαχθεί κάποια από αυτά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και κάποια σε άλλο Πανεπιστήμιο, θα ήταν καλύτερα; Το Πανεπιστήμιο είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα σύνολο μαθημάτων. Είναι τα 4 ή 5 χρόνια, στα οποία σχεδόν μαθαίνεις πως θα ζήσεις ολόκληρη την υπόλοιπη ζωή σου.

Ερ. Ίσως να ξεφεύγουμε κάπως από το θέμα μας, αλλά μπορεί το συγκεκριμένο σύστημα να έχει κάποια αντανάκλαση στις μελλοντικές εργασιακές σχέσεις των αποφοίτων;

Απ. Η αλήθεια είναι ότι ακούγοντας σας βλέπω το ανθρώπινο. Κι εγώ αν ήμουν στη θέση σας, θα φοβόμουν για τη σημασία όλων αυτών για την αγορά εργασίας και το μέλλον. Δε νομίζω ότι εντέλει θα έχει και τόσο μεγάλη σημασία, με τη έννοια ότι...

16 Απριλίου 2011

Νεοελληνική Φαυλοκρατία

Του Οδυσσέα Θεοφάνη

Με την πολιτική αυτή γίνεται ανάγλυφη η φύση του φαυλοκράτη: Δεν μπορεί να αναλάβει ευθύνες, να κινηθεί σταθερά προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση. Αυτό που έχει μάθει είναι να αρμέγει την εθνική αγελάδα, να καμαρώνει για αξιώματα και να διεκπεραιώνει ρουσφέτια. Είναι τόσο ανόητος, που νομίζει ότι μπορεί να διαχειριστεί μια ολόκληρη εκστρατεία [στη Μικρά Ασία] με αναβολές και ψέματα, με κομματικούς σκυλοκαβγάδες και τέλος με το μεγαλύτερο έγκλημα από όλα, το ξερίζωμα του μικρασιατικού Ελληνισμού, προκειμένου να διατηρηθεί στην εξουσία λίγους μήνες ακόμα”
Το παραπάνω απόσπασμα βρίσκεται στο βιβλίο του Ευάγγελου Κοροβίνη, το οποίο αποτυπώνει γλαφυρά την κυριαρχία της πολιτικής φαυλοκρατίας κατά το μεγαλύτερο διάστημα ύπαρξης του Ελληνικού κράτους. Στο φαυλοκρατούμενο σύστημα, το κράτος γίνεται μηχανισμός βολέματος των ημετέρων εις βάρος όλης της υπόλοιπης κοινωνίας, μέσο απόκτησης προνομίων της πολιτικής τάξης, των επιχειρηματιών και εκδοτών-καναλαρχών φίλων της, μηχανισμός εξόντωσης κάθε παραγωγικής και εξωστρεφούς πολιτικής. Το εκάστοτε κόμμα αυξάνει τις κρατικές δαπάνες, στηρίζοντας συχνά αυτές του τις επιλογές ιδεολογικά, πρακτική που εφήρμοσε σε μεγάλο βαθμό το ανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ, χρησιμοποιώντας ως προκάλυμμα την αριστερή ρητορική για να δικαιολογήσει την ευρεία αναξιοκρατία, την διαφθορά και για να διατηρηθεί στην εξουσία λεηλατώντας τους εθνικούς πόρους.

Ότι τα ίδια έπραξε η Νέα Δημοκρατία του Κώστα Καραμανλή είναι προφανές. Αν και γνώριζαν τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας,...

14 Απριλίου 2011

Ένα βιβλίο για τη 2ημερη αποχή

 Του Μάκη Μυλωνά

Είναι πραγματικά ζηλευτά τα αντανακλαστικά της Γ.Σ του τμήματος η οποία αποφάσισε στις 13 Απριλίου να διαμαρτυρηθεί για μια εγκύκλιο που κοινοποιήθηκε σε όλα τα ΑΕΙ στις 28 Ιανουαρίου.

Είναι παρήγορο να διαπιστώνει κανείς την προθυμία ενός δημοσίου φορέα να προστατεύσει τα κέρδη του καρτέλ των εκδοτικών οίκων δίνοντας μάχη για τη διανομή φοβερά χρήσιμων βιβλίων των οποίων η απουσία θα μας ανάγκαζε να διακοσμήσουμε διαφορετικά τις βιβλιοθήκες μας.

Ας μην γκρινιάζουμε λοιπόν για τη μη διεξαγωγή μαθημάτων. Αυτές τις 2 μέρες μπορούμε να τις περάσουμε ξεφυλλίζοντας το Δίκαιο του Καταναλωτή , μπας κι ανακαλύψουμε τον λόγο διανομής του.

Ας σεβαστούμε επιτέλους ένα βιβλίο που κοστίζει 70 ευρώ και το αγοράζει η Νομική Αθηνών για κάθε ένα φοιτητή της. Κάτι θα ξέρουν παραπάνω...

13 Απριλίου 2011

Ο πολιτικός και ο διανοούμενος


Του Οδυσσέα Θεοφάνη
"Στην πραγματικότητα, αν ο πολιτικός φιλόσοφος βρίσκει ότι οι απόψεις του είναι πολύ δημοφιλείς, τότε έχει και τους περισσότερους λόγους να υποψιάζεται ότι απέτυχε στο καθήκον του. Την αξία του οφείλει να την αποδείξει επιμένοντας σε στοχασμούς τους οποίους η πλειοψηφία δεν επιθυμεί να λάβει υπόψη της και υπερασπιζόμενος αρχές που οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν άβολες και δυσάρεστες".
Σύμφωνα με την παραπάνω θέση του Φρίντριχ Χάγιεκ, θα νόμιζε κανείς πως ο Στέφανος Μάνος ανήκει στην κατηγορία των διανοούμενων, διατυπώνοντας μονίμως και επιμόνως απόψεις που έρχονται σε αντίθεση με την συμβατική αντίληψη της ελληνικής κοινής γνώμης. Προειδοποιούσε χρόνια πριν το ξέσπασμα της κρίσης για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, ζητώντας συνεχώς αλλαγή πλεύσης ώστε να αναπτυχθεί η οικονομία και κατ’ επέκταση η ευημερία των πολιτών, να αποφευχθεί η χρεωκοπία και να πάψουν να αναλαμβάνουν οι αδύναμοι το οικονομικό βάρος της συντήρησης των προνομιών διάφορων ομάδων, όπως των ΔΕΚΑτζήδων, των κλειστών επαγγελμάτων και των κρατικοδίαιτων επιχειρήσεων. Ο Στέφανος Μάνος είναι πολιτικός κι έτσι η αντίθεσή του στο status quo είναι δύο φορές πιο θαρραλέα, Όταν ήταν υπουργός οικονομίας, εφάρμοσε έναν πρόγραμμα φιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής που έθεσε τις βάσεις για την μετέπειτα ανάπτυξη, αντιμετωπίζοντας τις τραγελαφικές αντιδράσεις συνδικαλιστών, λαϊκιστών πολιτικών και δημοσιογράφων που τους έτρεφε ο κρατικός κορβανάς. Απέφυγε να αποβάλλει την ευθύνη της ελληνικής κοινωνίας, αναζητώντας όπως πράττουν άλλοι, εχθρούς στις αγορές, στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στους... Μασόνους
Τελικά, οι φαυλοκράτες πολιτικοί μας προτίμησαν να κλείσουν τα αυτιά τους και να συνεχίσουν αμέριμνοι το μονοπάτι που μας οδήγησε στην κατάρρευση. Η ελληνική κοινωνία, ευρισκόμενη σε αρκετά μεγάλο βαθμό σε άρνηση ως προς...

9 Απριλίου 2011

Η εκστρατεία των ''προθύμων''


Του Ηλία Τριανταφυλλάκη

''It's easy to start a war, hard to end it.''

Πότε δικαιολογείται ένας μη αμυντικός πόλεμος; Υπό ποίες προυποθέσεις είναι νομιμοποιημένη μία επέμβαση στο εσωτερικό ενός κυρίαρχου κράτους;

Τα ερωτήματα αυτά μπορεί να ηχούν ιδιαιτέρως επίμαχα τη στιγμή που οι ορδές του ΝΑΤΟ βομβαρδίζουν τις στρατιωτικές υποδομές του ''ξεχασμένου'' και στυγνού δικτάτορα Καντάφι, αλλά το ηθικό τους υπόβαθρο αποτελεί αντικείμενο συζήτησης εδώ και εκατονταετίες. Το ερώτημα προσπάθησε ίσως πρώτος να απαντήσει ο Κικέρωνας, ο οποίος και θεμελίωσε την έννοια του bellum iustum (just war), αποδεχόμενος ωστόσο ως ηθικώς ορθό μονάχα τον αμυντικό πόλεμο. Το ζήτημα απασχόλησε αργότερα τους χριστιανούς θεωρητικούς (όπως τον Αυγουστίνο) που αποδέχονταν τον πόλεμο ως μέσο επιβολής του χριστιανισμού, από την στιγμή και μετά που ο Κωνσταντίνος(ο Μέγας) αναγόρευσε τον χριστιανισμό σε επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας, οπότε και απωλέσθηκε ο πασιφιστικός χαρακτήρας του. Στην Αναγέννηση αναδύθηκε για πρώτη φορά το ζήτημα...

28 Μαρτίου 2011

Πίσω ολοταχώς για την Ευρώπη

Του Σαρίφ Σάττι
  
«Δεν θα υπάρξει ειρήνη στην Ευρώπη αν τα κράτη ανασυσταθούν στη βάση της εθνικής κυριαρχίας (...). Τα κράτη της Ευρώπης είναι πολύ μικρά για να εξασφαλίσουν στους λαούς τους ευημερία. Χρειάζονται μεγαλύτερες αγορές. Αυτή η ευημερία και οι απαραίτητες κοινωνικές μεταρρυθμίσεις προϋποθέτουν ότι τα κράτη συνασπίζονται σε μια ομοσπονδία ή μια «ευρωπαϊκή οντότητα» που θα προσδώσει κοινή οικονομική ενότητα»
                                                                           Jean Monnet (1888 – 1979)
Εδώ και μήνες το θέμα που δε μπορεί να απουσιάσει από κανένα δελτίο ειδήσεων που σέβεται τον εαυτό του, είναι η οικονομική κρίση που μαστίζει την Ελλάδα και εν γένει την Ευρώπη. Στα πάσης φύσεως ενημερωτικά έντυπα, έχουν χυθεί τόνοι μελάνης για ζητήματα που μέχρι πριν λίγο καιρό ήταν εντελώς άγνωστα ή και αδιάφορα για τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών. Κι όμως πράγματα τεχνικά και εξειδικευμένοι οικονομικοί όροι έχουν καταφέρει να διεισδύσουν πλήρως στη ζωή μας και στο καθημερινό μας λεξιλόγιο. Για τον αδαή παρατηρητή του δημόσιου λόγου, φαντάζει σαν αστείο ότι το επίπεδο των spreads ή οι δηλώσεις μια τριμερούς τεχνοκρατικής επιτροπής μπορούν να επιδράσουν τόσο καταλυτικά στην ψυχολογία του κόσμου.

Στο ντόμινο των ευρωπαϊκών εξελίξεων ήρθαν να προστεθούν δύο γεγονότα των τελευταίων ημερών που προσθέτουν μια...

23 Μαρτίου 2011

Μια κατσαρίδα στη σούπα μου!


Του Παναγιώτη Τσιάλα

Την περασμένη εβδομάδα ευτύχησα να παρευρεθώ στην αίθουσα διαλέξεων της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών, για να παρακολουθήσω τον Β΄ Κύκλο μιας σειράς διαλέξεων με τίτλο «Λέξεις και Σκέψεις». Η θεματική της συγκεκριμένης διάλεξης επιγραφόταν ως «Ηθικό – Νόμιμο – Πολιτικό» και εκλεκτοί ομιλητές ήταν τέσσερις διακεκριμένοι πανεπιστημιακοί καθηγητές: ο κ. Avishai Margalit, Καθηγητής του Πανεπιστημίου του Princeton και Ομότιμος Καθηγητής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ, ο κύριος Φιλήμων Παιονίδης, Αναπληρωτής Καθηγητής Ηθικής και Πολιτικής Φιλοσοφίας στο ΑΠΘ, ο κύριος Thomas Scanlon, Καθηγητής Ηθικής και Πολιτικής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Harvard και ο κύριος Σταύρος Τσακυράκης, Αναπληρωτής Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Από τους τέσσερις ομιλητές παρακολούθησα με ιδιαίτερη προσήλωση την εισήγηση του κ. A. Margalit σχετικά με τους σαθρούς συμβιβασμούς και την εισήγηση του κ. Σ. Τσακυράκη αναφορικά με το ηθικό θεμέλιο του δικαίου και της ερμηνείας του. Από τις δύο αυτές εισηγήσεις διάλεξα την πρώτη, πιστεύοντας ότι θα ήταν ενδιαφέρον να μεταφέρω στο ιστολόγιο του ΦΟΠΠ τα βασικά της σημεία, με την ελπίδα ότι θα κινήσουν τον προβληματισμό του αναγνώστη. Δεδομένου ότι γλώσσα παρουσίασης ήταν τα αγγλικά, ζητώ εκ των προτέρων συγγνώμη για τα τυχόν σφάλματα κατά την απόδοση ορισμένων όρων ή και νοημάτων στα ελληνικά. Νομίζω όμως ότι, παρά τις όποιες ελλείψεις και παραφράσεις, η κεντρική ιδέα της εισήγησης παραμένει γνήσια και αυτό είναι που έχει τη μεγαλύτερη σημασία: