Το γαϊτανάκι της υποκρισίας

Του Γιώργου Νικολού

Διαβάζοντας κανείς τα άρθρα των Γεωργελέ και Σωμερίτη για την περιβόητη δήλωση Γιούνκερ, που μονοπώλησε επί καμιά βδομάδα το ενδιαφέρον του συνόλου των δελτίων ειδήσεων, διαπιστώνει το προφανές: έστω και σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς η έντυπη δημοσιογραφία εξακολουθεί να υπερέχει καταφανώς της τηλεοπτικής. Όπως διαπιστώνει εύκολα κανείς και ότι ο τρόπος που συνεχίζουμε όλοι –πολιτικοί, δημοσιογράφοι, πολίτες- να αντιμετωπίζουμε τα κοινά ελάχιστα έχει επηραστεί από τα νέα δεδομένα που κατά τρόπο αμείλικτο έθεσε υπ’ όψιν μας η κρίση.

Ο Φώτης Γεωργελές σκηνοθετεί υπέροχα αυτή την εικόνα της μακάριας στασιμότητας: «Και τώρα που ο λογαριασμός έσκασε στα χέρια μας είναι θλιβερό να διαπιστώνεις πόσο ανέτοιμοι είναι όλοι, πως το πολιτικό παιχνίδι, η δημοσιογραφική ενημέρωση, ο δημόσιος διάλογος γίνονται με τα ίδια φθαρμένα, χρεοκοπημένα συστατικά. Χωρίς προτάσεις, χωρίς πληροφορίες, χωρίς γόνιμη αντιπαράθεση. Μόνο χειραγώγηση, μικροπολιτική, λαϊκισμός. Ποιος είπε τι, ποιος διαφώνησε, ποιος...

...διαγράφτηκε, ποιος είναι μαρτυριάρης, ποιος έλεγε ψέματα. Σκέψου ένα σοβαρό θέμα, οποιοδήποτε, την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας ας πούμε. Σκέψου τι ξέρεις, τι έχεις ακούσει, τι είναι αυτό το πράγμα. Τίποτα. Κάτι εικόνες, συνδικαλιστές δίκην ιδιοκτητών να λένε «εμείς δεν πουλάμε τα εργοστάσια», κάτι συνθήματα «ξεπούλημα των ασημικών». Ούτε προτάσεις, ούτε πολιτικές επιλογές των κομμάτων, ούτε πληροφόρηση με τι τρόπους μπορεί να γίνει αυτό, τι κάνουν οι άλλες χώρες, ποια συστήματα προτείνονται, τίποτα. Μόνο συνθήματα.»

Ας παίξουμε, λοιπον, και εμείς λίγο ακόμα το παιχνιδάκι των γαλάζιων και των πράσινων κομματαρχών. Ας προσποιηθούμε πως το πρόβλημα δεν είναι οι δομές και το πολιτικό προσωπικό που γέννησαν, τροφοδότησαν και γιγάντωσαν το φαινόμενο της πολλαχώς εννοούμενης διαφθοράς αλλά αυτή και μόνη η παραδοχή της ύπαρξής του. Κι ας ενταχθούμε νομοτελειακά με τη σειρά μας, χωρίς πολλές αναστολές, σε ολόκληρο εκείνο το γαϊτανάκι της υποκρισίας που μας οδήγησε ως εδώ.

ΥΓ. Μπορεί να μην συμφωνώ μαζί του, αλλά μυαλά και προϊούσες αναλύσεις σαν του Τσουκαλά, κυκλοφορούν άλλες 5-6 στην Ελλάδα. Εδώ η τελευταία, για το παραπάνω θέμα.