Σελίδες

17 Ιουλίου 2011

Υποκρισίας Εγκώμιον

Του Παναγιώτη Τσιάλα

Το πρωί της περασμένης Τρίτης, η αίθουσα τελετών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου έσφυζε από ζωή. Ακόμα μία τελετή ορκωμοσίας βρισκόταν επί θύραις και το αρχοντικό αμφιθέατρο μοσχοβολούσε Ιούλιο και έξω καρδιά. Μέσα στο χώρο, η παραδοσιακή ελληνική οικογένεια, για να μην πω το παραδοσιακό ελληνικό σόι, βούλιαζε αναπαυτικά στα ανατομικά καθίσματα, αδημονώντας για την ανακήρυξη των νέων πτυχιούχων και διδακτόρων του Τμήματος Χημικών Μηχανικών. Την ίδια ώρα, 27 προπτυχιακοί φοιτητές και 7 υποψήφιοι διδάκτορες περίμεναν υπομονετικά να τους απονεμηθούν και επισήμως οι αντίστοιχοι ακαδημαϊκοί τίτλοι. Η περίσταση επέβαλλε να είμαστε όλοι καλοραμμένοι και σενιαρισμένοι, η δε επτάδα των διδακτόρων αναγκάζονταν να σέρνουν όπως-όπως το βάδισμά τους, μην τυχόν και μπουρδουκλωθούν τα πόδια τους στην ποδήρη υφασμάτινη τήβεννο (για λογάριασε ντροπή!).


Μέχρις εδώ όλα καλά. Αφού ένας αριθμός ατόμων έχει επιλέξει, (δίχως να επιβαρύνει κανέναν), αυτές τις επισημότητες, για να τιμήσει τους προσφιλείς του, αυτού του τύπου η τελετουργία είναι μια καθόλα θεμιτή επιλογή. Τα προβλήματα αρχίζουν γύρω στη μισή ώρα από την είσοδο του κοινού στην αίθουσα τελετών. Τη στιγμή αυτή...