Του Πέτρου Πούγγουρα
Συναγερμός σήμανε στην ιερά σύνοδο. Τα σχολικά βιβλία, λέει, αποχριστιανοποιούνται! Διαβάζω ότι σύμφωνα με ορισμένους μητροπολίτες, υπάρχουν βιβλία στα οποία εμπεριέχονται σχόλια αρνητικά για την εκκλησία ή για το περιεχόμενο του μαθήματος των θρησκευτικών. Και ως γνωστόν η εκκλησία δεν δύναται να αποτελέσει αποδέκτη κριτικής, ακόμα και αν αυτή είναι επιστημονικά τεκμηριωμένη. Η ίδια, βεβαίως, μπορεί να επιτίθεται και να λασπολογεί τον οποιονδήποτε θεωρεί πολέμιό της, χρησιμοποιώντας διάφορα ατράνταχτα επιχειρήματα όπως η σωματική μειονεξία. Πρόσφατη είναι η επίδειξη της χριστιανικής αγάπης του μητροπολίτη Σεραφείμ προς τον Στίβεν Χόκινγκ. Γνωστή σε όλους είναι, επίσης, η κατανόηση και η ανεκτικότητα που δείχνει ο μητροπολίτης Άνθιμος προς αλλοδαπούς και ομοφυλόφιλους.
Ας έρθουμε και στα κακεντρεχή σχόλια για το μάθημα των θρησκευτικών. Ή μάλλον ακριβέστερα το μάθημα των «χριστιανικών». Γιατί όταν από τα 10 σχολικά έτη που διδασκόμαστε θρησκευτικά, στα 9 εξυμνείται ο χριστιανισμός και μόλις το 1 είναι αφιερωμένο σε άλλες θρησκείες, δεν μπορούμε να μιλάμε για γνώση θρησκειών πέραν της χριστιανικής. Τους ενόχλησε, λοιπόν, η κριτική εις βάρος του συγκεκριμένου μαθήματος. Το ότι αλλόθρησκα παιδιά που φοιτούν στο ελληνικό σχολείο θα λάβουν ελάχιστες γνώσεις για τις δικές τους θρησκείες, δεν τους ενοχλεί;
Η αρχική θέση της Α. Διαμαντοπούλου είναι ότι την ευθύνη για τα βιβλία έχει ...
... αποκλειστικά το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και επομένως δεν τίθεται θέμα παρέμβασης της εκκλησίας. Ελπίζω να μην αλλάξει, γιατί αλλιώς θα γυρίσουμε πολλές δεκαετίες πίσω. Η παιδεία είναι αποκλειστικά ζήτημα του κράτους και τα βιβλία συντάσσονται από επιστημονικά καταρτισμένες ομάδες. Δεν είναι δυνατόν να δεχτεί η πολιτεία καμία παρέμβαση οπισθοδρομικών και μισαλλόδοξων ατόμων, που κύρια επιδίωξή τους είναι η εξάλειψη του διαφορετικού. «Το δικαίωμα σου να ομιλείς δεν περιλαμβάνει και υποχρέωση μας να σε πάρουμε στα σοβαρά» έλεγε ένας Αμερικάνος πολιτικός και νομίζω ταιριάζει απόλυτα στην περίσταση.
Παρεμπιπτόντως να αναφέρω ότι ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος δέχτηκε φραστική επίθεση από μητροπολίτη για την μετριοπαθή στάση που τηρεί. Κατηγορήθηκε ότι με την σιωπή του, ουσιαστικά συναινεί στην πολιτική της κυβέρνησης. Προφανώς στο μυαλό ορισμένων δεν μπορεί να χωρέσει ότι οι άναρθρες και μεσαιωνικών απόψεων κραυγές δεν είναι ο μόνος τρόπος έκφρασης. Όπως επίσης δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι η εκκλησία δεν δικαιούται να παρεμβαίνει σε ζητήματα που ρυθμίζονται αποκλειστικά από το κράτος.
"Η παιδεία είναι αποκλειστικά ζήτημα του κράτους και τα βιβλία συντάσσονται από επιστημονικά καταρτισμένες ομάδες. Δεν είναι δυνατόν να δεχτεί η πολιτεία καμία παρέμβαση οπισθοδρομικών και μισαλλόδοξων ατόμων, που κύρια επιδίωξή τους είναι η εξάλειψη του διαφορετικού".
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό που προκύπτει, όμως, ως αυτονόητο ότι το κράτος έχει την δυνατότητα να επιβάλλει απόψεις, έστω των καταρτισμένων αυτών ομάδων, τις οποίες μπορεί κάποιος να τις θεωρεί "οπισθοδρομικές" με "κύρια επιδίωξή τους να είναι η εξάλειψη του διαφορετικού";
Για την ώρα -Οδυσσέα- νομίζω ότι προκύπτει από το Σύνταγμα και σίγουρα όχι ως αυτονόητο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαλαιότερα είχα -όπως ξέρεις - πολλές αντιρρήσεις στο να μπορεί ένα παιδί να ολοκληρώνει την υποχρεωτική εκπαίδευση εκτός του σχολείου και τούτο κυρίως, επειδή το μικρό παιδί δεν έχει ακόμα τα κατάλληλα πνευματικά όπλα για να κρίνει αυτά που του μεταδίδουν και να διακρίνει την αλήθεια από το ψέμμα, το μύθο από την πραγματικότητα (στο σχολείο τουλάχιστον υπάρχουν ορισμένες εγγυήσεις ορθότητας της διδασκόμενης ύλης). Βέβαια, στο θέμα αυτό έχω αρχίσει σιγά-σιγά να μαλακώνω, όμως η φιλελευθεροποίηση της βασικής εκπαίδευσης εξακολοθεί να μην μου φαίνεται αναγκαία, πόσω μάλλον που το αν θα σε διδάσκουν την "αλήθεια του δημοσίου" ή την "αλήθεια του ιδιώτη δασκάλου" μοιάζει να έχει πρακτικό αντίκτυπο στην ιστορία μόνο και ίσως και στην έκθεση.
(σημείωσε επίσης ότι, αν η υποχρεωτική εκπαίδευση βγει από το σχολείο, θα είναι πολύ δύσκολο να υπάρξουν μηχανισμοί ελέγχου ότι πράγματι το παιδί ακολουθεί υποχρεωτική εκπαίδευση).
Όσο για τα θρησκευτικά, νομίζω ότι όσο η εκκλησία προσπαθεί να αυτοεπιβληθεί, τόσο δεν θα βελτιώνεται.
Αν γνωρίζεις ότι έχεις στο πλευρό σου τον κρατικό μηχανισμό, για να επιβάλλει τις απόψεις σου, τότε έχεις εξασφαλισμένους τους οπαδούς σου και άρα δεν χρειάζεται να κάνεις καμία ενέργεια, για να βελτιωθείς και να πείσεις.
Ο Χριστιανισμός θεωρώ ότι είναι μία πολύ σπουδαία θρησκεία. Δεν του χρειάζεται συστηματική κατήχηση για να τον εκτιμήσει ο κόσμος...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα συμφωνήσω με το lamogio ότι παιδιά νεαρής ηλικίας δεν είναι σε θέση να κρίνουν τις πληροφορίες που τους μεταδίδονται. Επίσης θα συμφωνήσω ότι στο σχολείο υπάρχουν κάποιες εγγυήσεις ορθότητας της διδασκόμενης ύλης. Σε αυτό συμβάλλουν και οι επιστημονικές επιτροπές διαμόρφωσης του περιεχόμενο των βιβλίων, ως μια μορφή (όχι σε απόλυτο βαθμό βέβαια) ασφαλιστικών δικλείδων προκειμένου να αποφευχθεί η κρατική αυθαιρεσία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘεωρώ επομένως προτιμότερο η εκπαίδευση να γίνεται με κύριο υπεύθυνο το κράτος παρά από οποιονδήποτε άλλον, καθώς στην δεύτερη περίπτωση ελλοχεύει ο κίνδυνος να μεταδοθούν στο παιδί παραποιημένα γεγονότα, λόγω της έλλειψης σε αυτό αναπτυγμένης κριτικής σκέψης.
" πόσω μάλλον που το αν θα σε διδάσκουν την "αλήθεια του δημοσίου" ή την "αλήθεια του ιδιώτη δασκάλου" μοιάζει να έχει πρακτικό αντίκτυπο στην ιστορία μόνο και ίσως και στην έκθεση."
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια εμένα έχει μεγάλη σημασία το να μπορώ να επιλέξω όποιο εκπαιδευτικό ίδρυμα βρίσκεται πιο κοντά στις απόψεις μου και είμαι ιδιαίτερα επιφυλακτικός απέναντι στο κρατικό μονοπώλιο της προπανεπιστημιακής εκπαίδευσης, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αυτή θα είναι καταστροφική σε κάθε περίπτωση. Απλά, όπως λέει και ο Πέτρος παραπάνω, θα εκφράζει κάθε φορά τις απόψεις των κυβερνώντων και όχι αυτές που επιθυμώ εγώ να λάβω( ή να διδαχθεί το μελλοντικό παιδί μου αντίστοιχα). Για παράδειγμα, πέρα από το μάθημα της ιστορίας ή της έκθεσης, θα μπορούσε κάλλιστα να υπάρχει ένα σχολείο όπου δεν θα διδάσκονται καθόλου τα θρησκευτικά ή ένα σχολείο με έμφαση στα μαθηματικά κλπ. Αυτά δεν χωράνε στα καλούπια του δημόσιου σχολείου, όπως και να το κάνουμε.
Επίσης, το να υπάρχει μια λειτουργική ιδιωτική εκπαίδευση ευνοεί την καινοτομία καθώς τα σχολεία ανταγωνίζονται μεταξύ τους ώστε να προσφέρουν το καλύτερο δυνατό "προϊόν" στον πελάτη- μαθητή, καθώς δημιουργούνται κίνητρα να βελτιώσουν τις επιδόσεις τους μέσα από την λειτουργία της αγοράς, με αποτέλεσμα τη συνολική αναβάθμιση της παιδείας, γιατί από την καινοτομία στη διδασκαλία που αρχικά θα απολάμβαναν μόνο τα "καλά" σχολεία, σιγά-σιγά θα υπάρξει διάχυση της γνώσης και έτσι θα βελτιωθούν και τα λιγότερο καλά. Ενώ, αντίθετα, με την εξίσωση προς τα κάτω, χάνονται πολύτιμοι πόροι.
Στο ότι ο κρατισμός έχει κάνει μεγάλο κακό στην εκκλησία, θα συμφωνήσω απόλυτα. Ο κρατισμός οπουδήποτε κάνει μεγάλο κακό.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Θεωρώ επομένως προτιμότερο η εκπαίδευση να γίνεται με κύριο υπεύθυνο το κράτος παρά από οποιονδήποτε άλλον, καθώς στην δεύτερη περίπτωση ελλοχεύει ο κίνδυνος να μεταδοθούν στο παιδί παραποιημένα γεγονότα, λόγω της έλλειψης σε αυτό αναπτυγμένης κριτικής σκέψης."
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ Πέτρο θεωρώ προτιμότερο να λαμβάνει ο καθένας την παιδεία που επιθυμεί και οι γονείς να επιλέγουν ελεύθερα για τα παιδιά τους.
Εάν αναγνωρίσουμε ότι οι γονείς μπορούν να επιλέγουν ελεύθερα για τα παιδιά τους, αυτό συνεπάγεται και ότι οι γονείς μπορούν να επιλέξουν το παιδί τους να μην λάβει καμία απολύτως μόρφωση. Αυτό μου φαίνεται αρκετά προβληματικό. Η επιλογή του γονιού μπορεί να στιγματίσει το παιδί για ολόκληρη την ζωή του. Ακόμα και εάν το παιδί αποφασίσει να εκπαιδευτεί όταν γίνει 18 ετών, σκέψου πότε θα ολοκληρώσει τις σπουδές του. Έχει το δικαίωμα ο γονέας να παρέμβει με τόσο δραστικό τρόπο, ώστε να καθορίσει ένα πολύ μεγάλο μέρος της ζωής του παιδιού του;
ΑπάντησηΔιαγραφή