Σελίδες

4 Οκτωβρίου 2010

Deal or No Deal ;

Του Παναγιώτη Τσιάλα

Δεν ξέρω αν τα μάθατε, αλλά από σήμερα επιστρέφει στη μικρή μας οθόνη το γνωστό απογευματινό τηλεπαιχνίδι DEAL, το οποίο, πριν από μερικές τηλεοπτικές σεζόν, έκανε τα μηχανάκια της AGB να πάρουν φωτιά. Παρουσιαστής του θα είναι και φέτος ο συμπαθέστατος, κατά τα άλλα, Χρήστος Φερεντίνος.


Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το τηλεοπτικό-timing είναι το ιδανικό για την επανεμφάνιση του τηλεπαιχνιδιού. Το ασφυκτικό στένεμα των οικογενειακών προϋπολογισμών εξυφαίνει τις καταλληλότερες συνθήκες για μεγάλα όνειρα με βαλίτσες που ανοίγουν διάπλατα και σκορπίζουν λεφτά.

Δεν θα κρυφτώ πίσω από το δάχτυλό μου. Αντιπαθούσα και εξακολουθώ να αντιπαθώ σφόδρα το εν λόγω τηλεπαιχνίδι, γιατί...

...όσο περίτεχνα κι αν καμουφλάρεται με το ντύσιμο ενός κοινού τηλεπαιχνιδιού, κρύβει πίσω του μιαν εντελώς διαφορετική φιλοσοφία, αποκρουστικά ευθηνή.

Οι χαρτοφύλακες ξετυλίγονται ο ένας πίσω από τον άλλον, και όσο αποκαλύπτουν μικρά ποσά, οι χοροί μεταξύ του παίχτη και του παρουσιαστή καλά κρατούν. Ο νόμος των πιθανοτήτων στριμώχνει άσχημα τον dealer-τραπεζίτη. Τον υποχρεώνει σε πλουσιοπάροχες υποσχέσεις για χάρτινα τσεκ με πολλά μηδενικά. Ο θρίαμβος του παίκτη διαφαίνεται βέβαιος και έχει αναμφίβολα κάθε λόγο να χοροπηδάει στο πτώμα του ανάλγητου τραπεζίτη. Ο παροξυσμός βαράει κόκκινο. Πάμε για τα 150.000 ευρώ ειδάλλως τίποτα! Η αδρεναλίνη στα ύψη! Ο πρωταγωνιστής μας το’ χει πάρει απόφαση! Τζογάρει, ρεστάρει και τελικά μένει ταπί

Λοιπόν ξέρετε τι με ενοχλεί πιο πολύ απ’ όλα σε αυτό το τηλεπαιχνίδι; Περισσότερο και από τον αχαλίνωτο τζόγο, περισσότερο και από τις στημένες συγκινήσεις, περισσότερο και από τις ξανθιές καλλονές που ανοίγουν αισθησιακά τα βαλιτσάκια, επιδεικνύοντας συγχρόνως πρόσθια και οπίσθια; Με ενοχλούν οι αλλεπάλληλοι κούφιοι έπαινοι του παρουσιαστή στον παίχτη, όταν αυτός ανοίγει εκ τύχης ένα βαλιτσάκι με μικρό ποσό. Με ενοχλούν οι εντελώς εκτός τόπου και χρόνου χαρακτηρισμοί του παίκτη ως «ευφυούς», «εύστροφου» κλπ όταν από καθαρή τύχη άνοιξε στη σειρά πολλά βαλιτσάκια με μικρούς αριθμούς. Με ενοχλούν, τέλος οι γελοίες και ανούσιες προτροπές του παρουσιαστή προς τον παίκτη να το σκεφτεί πριν επιλέξει (στην τύχη!) να ανοίξει ένα συγκεκριμένο βαλιτσάκι.

Τουλάχιστον ο Σπύρος Παπαδόπουλος απαιτούσε να του καταθέσεις τις γνώσεις σου πριν σε κάνει εκατομμυριούχο…

9 σχόλια:

  1. Αρνείστε το ρόλο της τύχης στην καθημερινότητα μας κ.Τσιάλα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Επί της αρχής θα συμφωνήσω Παναγιώτη.Θεωρώ πλήρη κατάντια την εξύμνηση του εύκολου χρήματος μέσω τυχερών παιχνιδιών, που στην τελική, αν το σκεφτεί κανείς λογικά είναι βέβαια πως περισσότερα θα χάσεις παρά θα κερδίσεις. Είναι και αυτό μια έκφανση του σύγχρονου καπιταλισμού που θεοποιεί το χρήμα και την τύχη, εξυμνεί τον ανταγωνισμό και προάγει τη λογική της ήσσονος προσπάθειας.
    Βέβαια, στο εν λόγο παιχνίδι, όσο περνάει ο καιρός παίζει σημαντικό ρόλο και η στατιστική.Οπότε δεν είναι τελείως τυχαίο. Αμφιβάλλω, όμως, πόσοι είναι σε θέση να παίξουν βάσει στατιστικών και όχι με βάση τον κλήρο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @ Kώστας Σερδάρης

    Μήπως είστε λίγο υπερβολικός; Το Deal είναι ο ασφαλέστερος τζόγος σε σχέση με τα υπόλοιπα.

    Δεν χάνει κανείς τίποτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Προφανώς και δεν αρνούμαι ότι η τύχη επιδρά στη καθημερινότητα των ανθρώπων. Θα ήταν εθελοτυφλία να υποστηρίξω το αντίθετο. Νομίζω όμως ότι δεν στηρίζουμε όλοι τις επιλογές μας στην τυχαιότητα. Το παλαιό σύνθημα του ΟΠΑΠ κατά το οποίο "αν σου κάτσει, σου αλλάζει τη ζωή" είναι εμετικό.

    Εξ άλλου, το ζήτημα είναι ότι το παιχνίδι δικαιώνει το χαρακτηρισμό "θεά τύχη" και αποδίδει τον έπαινο του επιτυχημένου και του σπιρτόζου σε νικητές-Γκαστόνε.

    Κώστα μου νομίζω ότι η επιρροή του νόμου των πιθανοτήτων στο συγκεκριμένο παιχνίδι είναι ελάχιστη. Πρώτον, βάσει του νόμου αυτού μπορείς ίσως να διακόψεις και να αποδεχτείς τη "μικρή" προσφορά του τραπεζίτη, δεν μπορείς όμως να κερδίσεις το μεγάλο έπαθλο (το οποίο βάσει του νόμου των πιθανοτήτων είναι στην αρχή του παιχνιδιού κάπου στο 1/25 δηλαδή κάτω του 5%). Δεύτερον, όταν αποφασίζεις να συνεχίσεις επιλέγεις εντελώς στην τύχη ένα βαλιτσάκι. Θα συμφωνήσουμε ότι δεν χρειάζεται άλγεβρα για μια τέτοια επιλογή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Συμφωνώ απολύτως με το κείμενο. Η τύχη ασφαλώς και παίζει ρόλο στη ζωή μας. Άλλο η τύχη όμως και άλλο ο τζόγος. Άλλο το ρίσκο και άλλο το κυνήγι του εύκολου κέρδους και η θεοποίηση του τίποτα, όπως εύστοχα επισημαίνει και ο Παναγιώτης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αγαπητέ ανώνυμε-αν και συνηθίζω να απαντώ σε όσους έχουν ονοματεπώνυμο- να σου πω πως ακόμα και η προσδοκία είναι προνόμιο.Οπότε χάνεις αφενός το δικαίωμα της προσδοκίας και αφετέρου την αξιοπρέπεια και το χρόνο σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Εγώ πάλι θα συμφωνήσω με τον ανώνυμο αναγνώστη μας. Απλώς θα τονίσω ότι η ύπαρξη της τύχης είναι αυτό ακριβώς που σημειώνει: κάτι το φυσικό, δηλαδή το ανθρωπίνως ανεξέλεγκτο. Και ως τέτοιο δεν είναι δυνατόν να σταθμιστεί στην κλίμακα καλού-κακού. Άρα δεν θα πρέπει και να επαινείται, όπως σημειώνει και ο Παναγιώτης (ο τυχερός ως ευφυής, ικανός κτλ.).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. εγω ξερω οτι το σπιτι του τσιαλα χωραει μπολικους αραπαδες.καλα ολα αυτα δεν ειναι στερεοτυπα?

    ΑπάντησηΔιαγραφή