Σελίδες

3 Νοεμβρίου 2010

Η διαφορά ανάμεσα στον όλεθρο και στην επιβίωση


Του Φάνη Κρυστάλλη

Σε λίγους μήνες η χώρα ολοκληρώνει μια πορεία τριάντα χρόνων εντός της – μετ ολίγων αμφισβητήσεων – πιο επιτυχημένης και διαρκώς εξελισσόμενης, από άποψη ρυθμιστικού περιεχομένου των Συνθηκών της, υπερκρατικής οντότητας, της Ενωμένης Ευρώπης. Δέκατη στη σειρά ένταξης, μπροστά από τις σκανδιναβικές Σουηδία, Φιλανδία αλλά και από την Ισπανία και την Αυστρία, νωρίτερα από τους όμορους γείτονες Βουλγαρία, Ρουμανία και φυσικά τρεις (μέχρι τώρα) δεκαετίες μπροστά από την κύρια μεσογειακή αντίπαλο, Τουρκία.

Όλη η μεταπολεμική προσέγγιση της χώρας προς την ευρωπαϊκή Δύση, θα πρέπει να αποδοθεί στη διορατικότητα των ηγετών της εποχής. Ήταν εκείνοι που πρόλαβαν τη διαμόρφωση των συσχετισμών των πολιτικών δυνάμεων σε παγκόσμιο επίπεδο και αντιλήφθηκαν την αναγκαιότητα μιας γεωργικής κατά βάση οικονομίας, με αιματηρές πολιτικές ζυμώσεις στο εσωτερικό, με ανεκμετάλλευτη γεωστρατηγική θέση και χωρίς σπουδαία οικονομική δυναμική, να ανήκει σε ομάδες ισχυρών κρατών με ίδιο προς αυτήν πολίτευμα, στις οποίες γραπτώς ίσχυε η ισότητα μεταξύ νάνων και γιγάντων.

Η χώρα γνώρισε μια άνευ προηγουμένου εισροή... 
...αλλοδαπών (πλην όχι δανεικών) οικονομικών πόρων στα εδάφη της τις περασμένες δεκαετίες, με την ευκαιρία να τη μετατρέψει σε εκείνες τις δομές που σήμερα θα την έκαναν λιγότερο απεχθή στα μάτια των εταίρων της, οι οποίοι τώρα αντιλαμβάνονται πως μεταξύ ανίσων δε μπορεί να υφίσταται ισότητα ούτε in scriptis.

Έτσι, σχεδόν εξήντα χρόνια από την αρχή της κοινής ευρωπαϊκής ιστορίας, τίθενται οι όροι της συνεργασίας έτσι όπως θα ήθελαν οι ηγέτες των κεντρικών ευρωπαϊκών δυνάμεων να τεθούν εξ αρχής αλλά λόγω ανύπαρκτου πολιτικού προηγουμένου δίστασαν επί μισό αιώνα. Την θέση της θεωρητικής δημοσιονομικής σταθερότητας, ως κοινή έως τώρα αναφορά, θα λάβει η ελεγχόμενη πτώχευση και η στέρηση ψήφου, ενώ το όραμα της αρραγούς οικονομικής σύγκλισης, το διαδέχεται η πρόβλεψη αποβολής.

 Τη μορφή της σημερινής Ευρώπης, που δεν νιώθει τύψεις για τον αυξανόμενο έλεγχο που ασκεί στα μέλη της, ούτε νιώθει την ανάγκη να απολογηθεί  για την ωμότερη πλέον και χωρίς πολλές επικαλύψεις επιτακτικότητα των πραγματικών αρχηγικών κρατών, νιώθω πως την είχαν και αυτήν προβλέψει οι ηγέτες της χώρας στην ενταξιακή της πορεία. Δε δίστασαν όμως να προχωρήσουν, γνωρίζοντας πως την Ελλάδα την περίμεναν χειρότερες μέρες εάν αποκλειόταν από την συσπείρωση των κρατών και προτίμησαν την λύση που απλά θα της στερούσε την δυνατότητα (που μάλλον τελικά δε θα αποκτούσε ποτέ) να διαμορφώνει αυτή τις εξελίξεις. Εκτίμησαν  εν τέλει την ουσιώδη διαφορά του ολέθρου από την επιβίωση.

5 σχόλια:

  1. ''Εκτίμησαν εν τέλει την ουσιώδη διαφορά του ολέθρου από την επιβίωση''.Kαι τωρα εσυ χαρηκες?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. 1) "Τη μορφή της σημερινής Ευρώπης, που δεν νιώθει τύψεις για τον αυξανόμενο έλεγχο που ασκεί στα μέλη της" : Πάντως, η τάση αυτή είναι. Η εμβάθυνση της πολιτικής ενοποίησης. ΠΑΣΟΚ-ΝΔ υπερθεματίζουν, άλλο το τι λένε για εσωτερική κατανάλωση.
    2)"...επιτακτικότητα των πραγματικών αρχηγικών κρατών..." : Η επιτακτικότητα αυτή, εκδηλώνεται σε οικονομικό επίπεδο και αφορά, ιδίως, εμάς. Οι "κακοι Γερμανοι", ανασυγκρότησαν τη χώρα τους έπειτα από 2 ΠΠ, δημιούργησαν παραγωγική βάση μαζί με κονωνικές συναινέσεις και μας δανείζουν χρήματα των ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΩΝ τους. Λογικά, είναι πιεστικοί με το πώς διαχειριζόμαστε τα χρήματα αυτά, αφού με τα χρήματα αυτά αποφύγαμε, για την ώρα, την πτώχευση-διάλυση και τον επακόλουθο κλονισμό του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Μάλιστα, η κατασπατάληση συνεχίζεται(π.χ. νοσοκομεία, ΔΕΚΟ). Η όλη φιλολογία περί επεκτατισμου αυτών, συνειδητής εκ μέρους τους παραγωγικής καθήλωσής μας και προμηθειών σε σειρά κρατικών συμβάσεων προς το συμφέρον των γαλλογερμανικών βιομηχανιών, αναπαράγεται για αποπροσανατολισμό κυρίως από εκδότες και δημοσιογράφους, που ωφελούνταν από το προηγούμενο καθεστώς(λ.χ. οφειλές σε ασφαλιστικά ταμεία και κρατική διαφήμηση, ονόματα δε γράφω) και δεν αναιρεί, το ότι το συντριπτικό ποσοστό ευθύνης για την καταστροφή, φέρουν οι "καταλληλότεροι" που κυβέρνησαν, οι σημερινοί μαθητευόμενοι μάγοι και οι εγχώριοι διαπλεκόμενοι, που πιασμένοι χέρι-χέρι ρήμαξαν τον τόπο.
    Χ.Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Φέρουν μερίδιο ευθύνης. Δημιούργησαν ενα νόμισμα τιτάνιο, άκαμπτο στις ισοτιμίες του, αδιαφορώντας για τις εξαγωγές τους εκτός Ε.Ε αφού τις αντιστάθμισαν με την ελευθερία των δασμών μεταξύ των κρατών μελών. Η απώλεια όμως τους δικαιώματος υποτίμησης δεν ευνόησε κανέναν, τελικά ούτε τους ισχυρούς εταίρους εφόσον όταν οι ασθενέστεροι αδυνατούν να ακολουθήσουν, μοιραία θα πληχθούν όλοι.

    Το σοβαρότερο ολων όμως, είναι οτι δεν απαίτησαν με την αυστηρότητα που έχουν τώρα, την τήρηση των δημοσιονομικών μεγεθών στη φάση γέννησης της ευρωζώνης, πείστηκαν για την ασφάλεια της ελληνικής δημιουργικής λογιστικής και εν τέλει άφησαν ένα καρκίνωμα να μετασταθεί, πιστεύωντας πως μπορούν να το συγκρατούν αιωνίως δανείζοντάς το.

    Φ.Κ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. 1) "Φέρουν μερίδιο ευθύνης" : Εννοείται. Λέω συντριπτικό για τους δικούς μας, άρα μένει λίγο και γι' αυτούς.
    2) "...πείστηκαν για την ασφάλεια της ελληνικής δημιουργικής λογιστικής..." = Μεταξύ άλλων, αδιαφορήσανε Μέρκελ και Μπαρόζο, λόγω ΕΛΚ και eurofighter. Τους συνέφερε ο ραφηνάτος
    Χ.Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή