Σελίδες

29 Νοεμβρίου 2010

No money (ελληνιστί λεφτά υπάρχουν)

Του Δώρου Γεωργίου

Ο Σταύρος Θεοδωράκης δεν μπορεί να πιστέψει ότι η διοίκηση της ΔΕΗ χορήγησε στη ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, το συνδικάτο των εργαζομένων στη ΔΕΗ δηλαδή, δάνειο ύψους μισού εκατομμυρίου ευρώ. Είναι αδιανόητο, κατά το συγγραφέα αυτού του άρθρου, την ώρα που κόβουν το ρεύμα σε τόσους απλούς ανθρώπους (τους έχουν κόψει και τη σύνταξη, αλλά γι’ αυτό άρθρο δεν έγραψε) να δίνεται δάνειο στους προνομιούχους συνδικαλιστές της επιχείρησης! Δε χάνει την ευκαιρία να επιτεθεί στο κομματικό πελατειακό σύστημα το οποίο εν ολίγοις μας οδηγεί στο γκρεμό. Αυτό το σύστημα έχει απλώσει τα πλοκάμια του παντού. Π.χ. στα πανεπιστήμια, όπου σύμφωνα με τον Θεοδωράκη, οι φοιτητικές παρατάξεις και οι καθηγητές ανέχονται να μοιράζονται έδρες σε συγγενείς και φίλους....

 ...


Το άρθρο αυτό δεν είναι καθόλου αθώο. Εντάσσεται σε μια εντατική προπαγάνδα η οποία έχει δύο στόχους: πρώτον να συσκοτισθούν οι πραγματικές αιτίες της κρίσης. Και δεύτερον να κατασυκοφαντηθούν όσοι έχουν ακόμα τη δύναμη να αντισταθούν. Ο πρώτος στόχος συνδέεται στενά με τη «θεωρία του λίπους». Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, λόγω της εκτεταμένης φοροδιαφυγής και της ενδημικής διαφθοράς, στην Ελλάδα υπάρχει ένα κρυφό απόθεμα πλούτου, το οποίο μπορεί να τη συντηρήσει σε εποχές λιτότητας. Όπως ένας παχύσαρκος άνθρωπος, που σε εποχές πείνας μπορεί να επιζήσει πολύ περισσότερο από έναν αδύνατο,η Ελλάδα έχει, κατ’ αυτή την άποψη, μπόλικο λίπος να κάψει. Επίσης, αν χτυπηθεί αυτό το κομματικό πελατειακό σύστημα, η Ελλάδα θα ξεπεράσει την κρίση. Χωρίς να αρνείται κανείς την ύπαρξη αυτού του συστήματος, εδώ πρέπει να σημειώσουμε κάτι: η κρίση, και στην Ελλάδα, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο, είναι κρίση καπιταλιστική. Προέκυψε από τις αντιφάσεις του καπιταλιστικού συστήματος, μετετράπη δε σε κρίση δημοσίου χρέους και δανεισμού όταν τα κράτη δαπάνησαν τρελά ποσά για να σώσουν τις χρεοκοπημένες τράπεζες. Αυτά συνέβησαν και στην Ελλάδα και παντού. Και αυτό αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι η Ιρλανδία μπήκε και αυτή στο μηχανισμό στήριξης, όπως και από το ότι αναμένεται στον ίδιο μηχανισμό να μπει σύντομα και η Πορτογαλία. Τέτοια άρθρα έχουν ως στόχο να στρέψουν την οργή του κόσμου εναντίον όψεων αυτού του συστήματος και όχι του ίδιου του συστήματος, ούτως ώστε να αποφύγουν όχι βέβαια την ανατροπή του (στόχος μακρινός προς το παρόν) αλλά την απολύτως αναγκαία και εφικτή σήμερα ευρεία αναδιανομή του πλούτου, που είναι και η μοναδική πραγματική διέξοδος από την κρίση. Έτσι αντί ο κόσμος να στραφεί εναντίον των βιομηχάνων και των τραπεζιτών, στρέφεται εναντίον των συνδικαλιστών της ΔΕΗ!!

Το άρθρο άλλωστε είναι βαθιά λαϊκίστικο. Ένα χαρακτηριστικό αυτής της αρθρογραφίας είναι ότι παρόλο που κατηγορεί μονίμως τα συνδικάτα και την Αριστερά για λαϊκισμό, είναι η ίδια εντελώς λαϊκίστικη. Σε αυτό το άρθρο, για παράδειγμα, ο αρθρογράφος δεν μπαίνει στον κόπο να αναρωτηθεί γιατί μπορεί να χορηγήθηκε αυτό το δάνειο, με ποιους όρους, με τι επιτόκιο, ούτε καν πότε! Δεν μας λέει αν τα λεφτά επιστράφηκαν. Δεν ερευνά κατά πόσον αυτό είναι μια συνήθης πρακτική, που παρατηρείται και σε άλλες επιχειρήσεις, ιδιωτικές ή δημόσιες. Αποκαλεί τους συνδικαλιστές προνομιούχους, χωρίς να μας εξηγεί το γιατί. Και τέλος, υποστηρίζει, χωρίς στοιχεία φυσικά, ότι σε όλα τα πανεπιστήμια της χώρας διορίζονται συγγενείς και φίλοι, με την ανοχή των φοιτητικών παρατάξεων. Κι εκεί είναι που ένας αναγνώστης, όπως εγώ, που δεν έχει ιδέα για το τι μπορεί να συμβαίνει στην ΔΕΗ, ξέρει, όμως, πολύ καλά τι συμβαίνει στη δική του σχολή, αρχίζει να υποψιάζεται ότι αυτό το άρθρο δεν είναι τίποτα παραπάνω από σκέτη προπαγάνδα.

Γιατί, αγαπητέ αναγνώστη, το διακύβευμα είναι άλλο. Η περίφημη τρόικα πιέζει να απελευθερωθεί η αγορά ενέργειας και να ιδιωτικοποιηθεί η ΔΕΗ. Το καλοκαίρι, όταν αυτά τα σχέδια αυτά έγιναν γνωστά, οι «προνομιούχοι» συνδικαλιστές της ΔΕΗ είπαν ότι οι απεργίες που θα γίνουν δε θα σταματήσουν πριν μπει και ο τελευταίος συνδικαλιστής στη φυλακή, το οποίο ήταν ομολογουμένως μια από τις πιο συγκλονιστικές δηλώσεις που άκουσα μέσα στο 2010. Απ’ ότι φαίνεται συγκλονίστηκαν κι άλλοι, για εντελώς διαφορετικούς λόγους όμως! Και η εκστρατεία της δυσφήμησης ξεκίνησε. Γιατί, όπως είπα και παραπάνω, υπάρχει κι ένας δεύτερος, λιγότερο προφανής στόχος αυτής της προπαγάνδας. Κι αυτός είναι η απαξίωση όσων μπορούν να προβάλουν αντίσταση στο Μνημόνιο. Πρώτα ήταν το ΚΚΕ, το οποίο το περασμένο καλοκαίρι είχε την τιμητική του. Μετά η Τίνα Μπιρμπίλη, η οποία όλως τυχαίως έχει και το χαρτοφυλάκιο της ενέργειας. Μετά οι φορτηγατζήδες. Τώρα οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ. Η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ δεν είναι ένα τυχαίο συνδικάτο. Είναι ένα από τα πιο ισχυρά συνδικάτα της χώρας, το οποίο δραστηριοποιείται σε έναν από τους πλέον νευραλγικούς τομείς της οικονομίας. Ποιοι άλλοι είναι στη λίστα; Το άρθρο του Θεοδωράκη είναι αποκαλυπτικό. Οι φοιτητικές παρατάξεις. Οι αγρότες. Το σύστημα υγείας. Κι ακολουθούν κι άλλοι.

Είναι πια παραπάνω από προφανές, για όποιον παρατηρεί προσεκτικά τα πράγματα, ότι στις μέρες που θα ‘ρθουν ο αντισυστημικός πολιτικός λόγος θα κυριαρχήσει. Άλλωστε αυτό είναι λογικό. Από όπου πέρασε το ΔΝΤ, το πολιτικό σύστημα άλλαξε εκ βάθρων, οπότε όλοι παίρνουν θέση για την επόμενη μέρα του Μνημονίου. Από τον Μπουτάρη μέχρι τη Ντόρα και από το ΚΚΕ μέχρι το Σταύρο Θεοδωράκη, όλοι κάποιο σύστημα θέλουν να ανατρέψουν. Το θέμα είναι ποιοι απ’ αυτούς στην πραγματικότητα θέλουν τα πάντα να μείνουν ίδια και ποιοι είναι αυτοί που θέλουν να αλλάξουν τα πάντα. Ο Σταύρος Θεοδωράκης προφανώς είναι με τους πρώτους.

6 σχόλια:

  1. 1ον: Συγχαρητήρια που κατάφερες να τα βάλεις με έναν από τους ελάχιστους ανθρώπους που εξακολουθούν να φυλάνε τις σύγχρονες τηλεοπτικές Θερμοπύλες του προοδευτισμού εκφέροντας λόγο αγάπης για τον άνθρωπο. Είναι ίδιον της Αριστεράς να κοιτάει να βρίσει πρώτα το διπλανό της και μετά τον απέναντί της.

    2ον: Το άρθρο είναι γεμάτο εμπάθεια για τον Θεοδωράκη, από την πρώτη μέχρι την τελευταία πρόταση, πράγμα που δεν κρύβεται με τίποτα. Η δε φωτογραφία στο τέλος, είτε υπονοεί ότι ο Θεοδωράκης είναι το σύστημα είτε όχι, είναι εντελώς ανάρμοστη και γελοία.

    3ον: Η παροχή δανείου από τη ΔΕΗ στη ΓΕΝΟΠ πώς μπορεί να συνδέεται με τους επιχειρηματικούς σκοπούς της εταιρείας; Εμένα μου μοιάζει με θαλασσοδάνειο, (συν τοις άλλοις πελατειακού χαρακτήρα), το οποίο όχι μόνο δεν θα επιστραφεί στην 'ωρα τους, αλλά και θα γεμίσει με χρέη την εταιρεία, καθιστώντας την ακόμα πιο ευάλωτη στο κρατικό ξεπούλημα.

    4ον: Η ΓΕΝΟΠ είναι ΠΑΣΟΚ. Όπως σωστά έχει παρατηρηθεί, ο Φωτόπουλος έχει σίγουρα στο κινητό του τους αριθμούς τηλεφώνου όλων των Υπουργών και βουλευτών του ΠΑΣΟΚ. Ας μην τρελαθούμε ότι η ΓΕΝΟΠ είναι και αγωνίστρια για το καλό του συνόλου. Κάστα εργατοπατέρων είναι που ασκούν επιρροή στην κυβέρνηση λόγω της μακράς σχέσης τους με το ΠΑΣΟΚ. Άντε να μετρήσουμε τις αντιδράσεις τους τώρα που ενθυλάκωσαν τα χρήματα.

    5ον: Είτε αρέσει, είτε όχι στην Αριστερά, η λιτότητα οφείλεται σε πολύ εγάλο βαθμό και στη λιπαρότητα.

    Επαναλαμβάνω ότι το σκίτσο είναι κατάλληλο μόνο για να ξεσηκώσει χάχανα σε παιδικό σταθμο και ούτε καν. Σίγουρα δε συμβάλλει στην -ούτως ή άλλως- ασθενή επιχειρηματολογία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μπορεί να 'ναι κι έτσι όπως τα λες. Συνήθως η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Σίγουρα πάντως οι συνδικαλιστές δεν είναι άγιοι, γι' αυτό άλλωστε το συνδικαλιστικό κίνημα περνάει κρίση εδώ και χρόνια.

    Δε νομίζω ότι υπάρχει κάποια εμπάθεια για το Θεοδωράκη. Το άρθρο του ήταν απλά η αφορμή για να γράψω αυτό το κείμενο, ισως να μην ήμουν όσο σαφής θα έπρεπε.

    Όσο για το σκίτσο, τι να σου πω; Εμένα μου άρεσε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. «αλλά την απολύτως αναγκαία και εφικτή σήμερα ευρεία αναδιανομή του πλούτου, που είναι και η μοναδική πραγματική διέξοδος από την κρίση.»

    Μπορείς να μου εξηγήσεις πώς η ευρεία αναδιανομή το πλούτου είναι διέξοδος από την κρίση;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πάντα μου αρέσει πολύ να διαβάζω τα άρθρα σου αλλά σήμερα θα διαφωνήσω μαζί σου.
    Πρώτον δε νομίζω ότι με τους σημερινούς όρους η ΓΕΝΟΠ ανήκει σε αυτούς που "μπορούν να προβάλουν αντίσταση στο Μνημόνιο". Ο συνδικαλισμός εν γένει (και η ΓΕΝΟΠ ειδικότερα) έχουν απωλέσει κάθε αξιοπιστία στα μάτια της
    κοινωνίας και εν πολλοίς φταίει και η ίδια για αυτο. Ο ρόλος μιας συνδικαλιστικής οργάνωσης άλλωστε δεν είναι να παριστάνει τον ελεγκτή της ακολουθούμενης οικονομικής πολιτικής (ακόμα κι αν αυτή χαρακτηρίζεται "αντιλαική" όπως η σημερινή).
    Η ΓΕΝΟΠ εξάλλου δέχτηκε -αν δεν ενθάρρυνε- την ομερτά με τη διοίκηση για την πρόσληψη κομματικών "πελατών" από τα παράθυρα! Έχεις γνώσεις εργατικού δικαίου για να αξιολογήσεις αν υπάρχουν ή όχι προνόμια συνδικαλιστών σήμερα. Ακόμα και αριστεροί εργατολόγοι δε μπορούν να κλείσουν τα μάτια σε κάποιες κραυγαλέες ρυθμίσεις.
    Μη με παρεξηγήσεις, δεν είμαι κατά του συνδικαλισμού! Είμαι υπέρ ενός υγιούς συνδικαλισμού που θα επιδιώκει τη συνταγματική επιταγή για "τη διαφύλαξη και προαγωγή των οικονομικών και εργασιακών συμφερόντων των εργαζομένων". Πιστεύεις ότι αυτό συμβαίνει σήμερα; Θεωρείς επίσης ότι μια υπεύθυνη συνδικαλιστική Ομοσπονδία θα επέτρεπε να οδηγηθεί η ΔΕΗ σε οικονομική κατάρρευση όπως σημερα; Προφανώς η ευθύνη της διοίκησης και της πολιτείας είναι μεγαλύτερη! Αλλά το γεγονός ότι άλλοι φταίνε περισσότερο δε συνεπάγεται ότι η ΓΕΝΟΠ είναι άμοιρη ευθυνών!
    Πάντως το όλο ζήτημα με έβαλε σε σκέψεις και αποφάσισα να γράψω κι εγώ ένα μικρό κειμενάκι για το ίδιο θέμα. Περιμένω debate!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. «Χωρίς να αρνείται κανείς την ύπαρξη αυτού του συστήματος, εδώ πρέπει να σημειώσουμε κάτι: η κρίση, και στην Ελλάδα, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο, είναι κρίση καπιταλιστική. Προέκυψε από τις αντιφάσεις του καπιταλιστικού συστήματος, μετετράπη δε σε κρίση δημοσίου χρέους και δανεισμού όταν τα κράτη δαπάνησαν τρελά ποσά για να σώσουν τις χρεοκοπημένες τράπεζες.»
    Από πού προκύπτει ότι η κρίση είναι συνέπεια των των αντιφάσεων του καπιταλισμού;
    Η κρίση ξεκίνησε εξαιτίας φούσκας με ονοματεπώνυμο, και λόγω της παγκοσμιοποίησης επεκτάθηκε παντού. Ευθύνη έχει αυτός που εξαπάτησε τους επενδυτές, όχι ο φιλελευθερισμός. Πώς συνδέεται η οικονομική ελευθερία και το φιλελεύθερο δημοκρατικό πολιτικό σύστημα με το ότι η Ελλάδα και η Ιρλανδία δεν έχουν να φάνε; Την κρίση τη δημιούργησε η απάτη και όσοι την συγκάλυψαν (πιθανότατα πολιτικά κέντρα). Θα μπορούσαν αν ΔΕΝ ΑΝΑΖΗΤΟΥΣΑΝ ΝΑ ΠΛΟΥΤΙΣΟΥΝ ΑΜΕΣΑ –όπως έγινε με τα δομημένα ομόλογα( να που πήγαν χρήματα και έχουμε έλλειμα), να την αποφύγουν. Αυτό όμως μπορεί να το ρυθμίσει και μια μετριοπαθής φιλελεύθερη κυβέρνηση-όχι ότι αυτοί δε θέλουν να πλουτίσουν εδώ και τώρα, αλλά προσέχουν για να έχουν- πχ Γερμανία.
    Δεν είναι πως άλλα πολιτικοοικονομικά συστήματα δεν μπορούν να είναι εξίσου αποτελεσματικά. Δεν είναι καν το είδος του συστήματος! Είναι τί κάνεις μ αυτό. Τόσο δύσκολο είναι να έχεις έλεγχο ή να κάνεις επενδύσεις; Και άλλους έθιξε η κρίση, αλλά δεν καταρρέουν. Εμείς ειδικά είμαστε συντηρητικοί και απροσάρμοστοι.
    Επίσης αναφέρεις πως η αναδιανομή του πλούτου αποτελεί διέξοδο από την κρίση.Από πού προκύπτει ότι αν πάρεις λεφτά του πλούσιου και δώσεις στον φτωχό θα βγούμε από την κρίση; Επειδή ίσως θα πληρώσει τα δάνεια που ανέυθυνα εξαργύρωσε; Το πρόβλημα είναι πως λεφτά δεν έχει το Κράτος, όχι μόνο ο κόσμος. Οπότε η κρίση δε θα ξεπεραστεί (του εξωτερικού χρέους). Ίσως γίνουν (μικρό-)επενδύσεις, και κερδίσει από φόρους. Και πάλι η αγορά είναι μηδενικά ανταγωνιστική, άρα δεν έχουν ελπίδα. Έστω ότι μαγικά σβήνεται το χρέος. Και πάλι όμως αύριο η κατάσταση θα είναι η ίδια με την προηγούμενη. Γιατί;
    Ενδεχομένως επειδή είμαστε συντηρητικοί- όχι φιλελεύθεροι ή σοσιαλιστές. Προσωπικά θα προτιμούσα να είμαστε περισσότερο παρεμβατικοί, αλλά αυτό που νομίζω όμως ότι μας σκοτώνει είναι όχι ο (εχθρός μου;; ) φιλελευθερισμός, αλλά ότι κανείς-δε-θέλει-να-αλλάξει-τίποτα.
    Κάποτε ήταν φιλελεύθεροι-σοσιαλιστές, συντηρητικοί-προοδευτικοί, δεξιοί-αριστεροί, τώρα είναι οι βολεμένοι και όσοι θέλουν να βολευτούν (και αυτονόητα δε θέλουν να αλλάξει τίποτα επειδή συντηρούνται εναλλάξ).
    ΥΓ1 αναφέρθηκα στο σχόλιο σου περί φιλελευθερισμού, επειδή αν και σύντομο, είναι αξιόλογο,
    ΥΓ2 το ίδιο ισχύει (έ.α) με τον νόμο για τα ΑΕΙ, πάμε όλοι μαζί στο γκρεμό και είμαστε «μη μου άπτου»

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. 1. Χμ ο άμεσος πλουτισμός και η όσο το δυνατόν πιο γρήγορη μεγιστοποίηση των κερδών είναι σαρξ εκ της σαρκός του καπιταλισμού. Η φούσκα αυτή προκλήθηκε ακριβώς λόγω της απόλυτης οικονομικής ελευθερίας και όχι απο τον περιορισμό της. Κανονικά δε θα έπρεπε να υπάρχουν τράπεζες too big to fail , οι οποίες επί της ουσίας είναι ιδιωτικές στα κέρδη αλλά δημόσιες στις ζημιές, δηλαδή δεν αναλαμβάνουν κανένα ρίσκο. Επίσης οι τράπεζες θα έπρεπε να δανείζουν υπέυθυνα και όχι τον οποιονδήποτε χωρίς απολύτως καμία εποπτεία. Και τέλος θα έπρεπε να μπει ένα φρένο σ'αυτη την εξωφρενική αγορά παραγώγων, η οποία είχε φτάσει να έχει αξία εκατοντάδων τρισεκατομμυρίων δολλαρίων.

    2. Κατ'αρχάς δεν είπα ότι ο σοσιαλισμός είναι απάντηση στην κρίση. Ο σοσιαλισμός είναι υπέρβαση του καπιταλισμού και η αναγκαιότητά του δεν προέκυψε τώρα που ξέσπασε η κρίση. Ο σοσιαλισμός είναι έτσι κι αλλιώς, από ταξική σκοπιά, πάντα αναγκαίος και επίκαιρος.

    3. Πολλά από αυτά θα μπορούσε όντως να τα επιλύσει μια μετριοπαθής φιλελεύθερη κυβέρνηση. Βλέπεις όμως κι εσύ ότι ο Ομπάμα, που αυτό είναι, δλδ μετριοπαθής φιλελεύθερος, δεν κατάφερε να αγγίξει τελικα τη Γουόλ Στριτ και το νομοσχέδιο που πέρασε ήταν λάιτ. Και δεν είναι μόνο η αντίδραση των λόμπι. Σε συνθήκες οικονομικής ελευθερίας, θέλει αρκετή φαντασία για να στρέψεις τις επενδύσεις από τις χρηματοπιστωτικές φούσκες και το εύκολο και γρήγορο κέρδος που αυτές προσφέρουν σε πιο παραγωγικές επενδύσεις, όπου το περιθώριο κέρδους είναι χαμηλότερο. Αυτό που χρειάζεται ειναι πιο ισχυρή κρατική παρέμβαση στην οικονομία και τελικα, για μένα, η υπέρβαση αυτού του συστήματος.

    4. Για να γίνει, όμως, δυνατή αυτή η κρατική παρέμβαση, το κράτος πρέπει από κάπου να πάρει λεφτά. Εκεί έρχεται και η αναδιανομή εισοδήματος, γιατί φυσικά το κράτος θα αναζητήσει αυτά τα χρήματα από αυτούς που τα έχουν, απο αυτούς που όπως είπε και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχουν καβουρια στην τσέπη: από τους κεφαλαιοκράτες!! Αναδιανομή δε σημαινει απαραιτητα τα παιρνω απο τον πλουσιο για να τα δώσω στον φτωχό. Μπορεί και να σημαινει τα παιρνω απο τον πλουσιο για να μην τα παρω απο το φτωχό.

    5. Αυτό με το βόλεμα που λες ήταν βολικό έως τώρα που είχαν θιγεί μόνο οι δημόσιοι υπάλληλοι, τους οποίους τους λέγαμε βολεμενους. Τώρα με την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, που θα οδηγήσει σε μεγάλεις μειωσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα, θίγονται πια και οι μη βολεμένοι. Και αυτή θα πρέπει να είναι η μητέρα των μαχων!

    ΑπάντησηΔιαγραφή