Σελίδες

15 Ιανουαρίου 2011

Συμπεριφορές και αποτελέσματα

Του Παναγιώτη Τσιάλα

«Όσοι μπορείτε, να είσαστε εδώ το βράδυ, να φέρετε και άλλους, να ανάψουμε φωτιές και να κάνουμε πανηγύρι!»

Με αυτή του τη φράση, ο δήμαρχος Στυλίδας Α. Γκλέτσος κήρυξε το πέρας της πολεμικής επιχείρησης με κωδική ονομασία «δημοτικά διόδια – no more», η οποία στέφθηκε από απρόσμενη επιτυχία. Μάλιστα, αφού έστησε ως τρόπαιο νίκης μια αγέρωχη  μουσταρδί μπουλντόζα, εκφώνησε πανηγυρικό λόγο θριάμβου,  διεκδικώντας «τα ανεκτίμητα και δίκαια εύγε» των συν-δημοτών του.  Ώσπου στο τέλος συνελήφθη από τα αρμόδια αστυνομικά όργανα και υποχρεώθηκε να υπομείνει την προκαταρκτική εξέταση, να απολογηθεί, να κρατηθεί για μία νύχτα στο Τμήμα και τέλος να οδηγηθεί την επόμενη μέρα στον εισαγγελέα, όπου του αποδόθηκαν κατηγορίες για φθορά ξένης ιδιοκτησίας, διατάραξη συγκοινωνιών και παράβαση του ΚΟΚ.

Τι ακριβώς συνέβη, όμως, στα διόδια της Πελασγίας; Με βάση τις πληροφορίες που διακινήθηκαν, φαίνεται πως εντός των γεωγραφικών ορίων του Δήμου Στυλίδας, βρίσκεται τοποθετημένος ένας σταθμός διοδίων... 

...της κοινοπραξίας "Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου Α.Ε.", στην οποίαν ανήκει η οικονομική εκμετάλλευση του κεντρικού οδικού άξονα. Ωστόσο, η τοποθεσία του σταθμού είναι τέτοια, ώστε οι κάτοικοι της περιοχής να υποχρεώνονται να πληρώνουν καθημερινά το αντίτιμο των 2.60€ για κάθε τους διέλευση, έστω και αν υποχρεώνονται να διέλθουν από τον κόμβο περισσότερες φορές την ημέρα, για να διεκπεραιώσουν τις εργασίες τους. Ιδίως οι αγρότες χρειάζεται συχνά να μετακινούνται πολλαπλάσιες φορές από και προς τα χωράφια τους με τα αγροτικά τους οχήματα, πράγμα που τους κοστίζει υπέρμετρα  και επομένως άδικα.

Όμως, κάθετα προς το κεντρικό οδικό δίκτυο, διανοίγεται ένας παράδρομος, (υφιστάμενος εδώ και εικοσαετία), από τον οποίον θα μπορούσαν να διέρχονται οι κάτοικοι χωρίς να πληρώνουν, εάν η κοινοπραξία δεν είχε τοποθετήσει τριγύρω απαγορευτικές μπάρες, οι οποίες κωλύουν την προσπέλαση στον εν λόγω χωματόδρομο, στέλνοντας κατ’ ευθείαν τους οδηγούς στο στόμα του λύκου, δηλαδή στο «ταμείο πληρωμής». Όσες κάρτες ελευθέρας διάβασης είχαν παρασχεθεί έληξαν χωρίς να ανανεωθούν από το Υπουργείο, ενώ οι απαλλοτριώσεις που υποσχέθηκε ότι θα διενεργήσει ο Υπουργός -για να μπορούν οι κάτοικοι να διέρχονται άνευ αντιτίμου- δεν προχώρησαν και φυσικά οι υπεύθυνοι στα διόδια παρέπεμπαν για τη διευθέτηση του προβλήματος στις υπηρεσίες του δημοσίου, επικαλούμενοι την αναρμοδιότητά τους. Συνέπεια όλων αυτών ήταν να στραγγίζουν οικονομικά οι ντόπιοι εποχούμενοι, εξ αιτίας της καθημερινής τους υπέρμετρης επιβάρυνσης. Τότε ήταν που ανέλαβε αυτοδύναμη δράση ο νέος δήμαρχος Στυλίδας, ο οποίος, αφού αφαίρεσε τις μπάρες μπροστά από τον παράδρομο, για να τον αποφράξει, (έχοντας μάλιστα συμπαραστάτες στο πλευρό του μερικές δεκάδες κατοίκους), επανήλθε την επόμενη μέρα στον τόπο του εγκλήματος, και με τη βοήθεια μιας μπουλντόζας του δήμου επιχείρησε να ξαναγκρεμίσει τα προστατευτικά κιγκλιδώματα, τα οποία στο μεταξύ είχαν αποκατασταθεί με άμεσες ενέργειες της ιδιοκτήτριας εταιρείας για λόγους ασφαλείας. Στη δεύτερη αυτή απονενοημένη ενέργειά του, ο δήμαρχος συνελήφθη.


Στο σημείο αυτό θα ήθελα να εντοπίσω, χάριν προβληματισμού, τους βασικούς παράγοντες, οι οποίοι –κατά τη γνώμη μου- προετοίμασαν τη θερμότατη υποδοχή από την κοινή γνώμη της ανωτέρω παράνομης αυτοδικίας του δημάρχου:
  
1ον Η κοινοπραξία καταγγέλλεται ότι έφραξε παράνομα τον παράδρομο με μπάρες, με συνέπεια να εμφανίζεται αποκαταστατική της νομιμότητας η κατεδάφιση των μπαρών και όχι εκκολαπτική της παρανομίας. Η ενδιαφέρουσα φράση που χρησιμοποίησε ο συνήγορος του Α. Γκλέτσου για να περιγράψει νομικά τη συμπεριφορά του πελάτη του ήταν η εξής: «Αυθαιρεσία στην αυθαιρεσία δεν μπορεί να υπάρξει. Αυθαιρέτησαν αυτοί που έκλεισαν υπάρχοντα δρόμο χωρίς να υπάρχει λόγος». 

2ον Η διοίκηση καθυστερούσε ολέθρια στην ανανέωση των καρτών ελεύθερης διέλευσης, υποτιμώντας τις οικονομικές επιπτώσεις για τους διερχομένους, ενώ ούτε και οι αναγκαίες απαλλοτριώσεις είχαν προχωρήσει όσο γρήγορα θα ‘πρεπε.

3ον Η σκέψη ότι ένας κάτοικος πληρώνει καθημερινά τρεις και τέσσερις φορές διόδια για να πηγαίνει στη δουλειά του συνιστά κατάφωρα άδικο αποτέλεσμα, ιδίως αν λάβουμε υπόψη ότι δεν διαθέτει εναλλακτική πορεία διέλευσης. 

4ον  Η δικαστική οδός στην Ελλάδα καθυστερεί για μακρό χρονικό διάστημα, πράγμα που σημαίνει ότι η δικαίωση των κατοίκων με δικαστική απόφαση, θα αργούσε πολύ να επέλθει, μολονότι ήταν προδήλως αναμενόμενη. Έτσι, οι κάτοικοι θα εξαναγκάζονταν να πληρώνουν για πολύ καιρό ακόμα υπέρογκα ποσά και μάλιστα σε περιόδους οικονομικής κρίσης.

5ον Η αυτοδικία του δημάρχου δεν στρεφόταν ενάντια σε σπουδαία και ευαίσθητα έννομα αγαθά κάποιου προσώπου ούτε ενείχε κάποια ιδιαίτερη ένταση ή απαξία (π.χ. ούτε έδειρε κανέναν ο Δήμαρχος, ούτε προκάλεσε κάποια σοβαρή οικονομική ζημία στην κοινοπραξία).

6ον Ο δήμαρχος εμφανίστηκε έτοιμος να υποστεί τις συνέπειες της πράξης του, ώστε ακόμα και αν αξιολογούνταν ως παρανομία (πολιτική ανυπακοή) ο ίδιος θα ήταν «πρόθυμος» να υπομείνει τις σχετικές κυρώσεις, διατρανώνοντας παράλληλα την πίστη του στο νόμιμο  και πάνω απ’ όλα στο δίκαιο χαρακτήρα της πράξης του. Με απλά λόγια, δεν λειτούργησε ως ένας ακόμα «ελληνάρας τζάμπα μάγκας», ο οποίος ενεργεί μια παράνομη πράξη σχεδόν λαθραία ή θρασύδειλα, ευρισκόμενος στο απυρόβλητο από πάσα δυσμενή συνέπεια.

Κατά συνέπεια, εάν αντιστρέφαμε όλα τα παραπάνω, θα λέγαμε ότι: εάν η ελληνική διοίκηση δεν λειτουργούσε τόσο αυθαίρετα και αδιάφορα απέναντι στα δικαιολογημένα αιτήματα των πολιτών, εάν η ελληνική δικαιοσύνη ήταν σε θέση να παρέχει γρήγορη και αποτελεσματική προστασία σε όσους την έχουν ανάγκη, εάν ο δήμαρχος, αντί να επιμείνει, υπαναχωρούσε από το σχέδιό του εν όψει του παραμικρού κινδύνου σύλληψης, εάν το επιδιωκόμενο από αυτόν αποτέλεσμα δε θεωρούνταν κατά κοινή ομολογία «δίκαιο» στρεφόμενο κατά μιας αδικίας, τότε θα είχε ήδη καταταγεί από την κοινή γνώμη στην κατηγορία  του εντελώς γραφικού δήμαρχου, ο οποίος κατά παράκαμψη κάθε υπαρκτής νόμιμης δυνατότητας, ενεργεί αυθαίρετα με κίνητρο την αυτοπροβολή μέσα από κούφιους παληκαρισμούς, και με οδηγό την παντελή ανυπαρξία του δυσάρεστου ενδεχομένου επιβολής κυρώσεων σε αυτόν για τις πράξεις του.

"Αισθάνομαι εθνική ντροπή, αν πρέπει να πληρώσω διόδια, για να πάω από το ένα σημείο του Δήμου μου στο άλλο"

Κι όμως, το σύνολο σχεδόν του δημοσιογραφικού κόσμου και της θεσμικά ευαίσθητης μερίδας της ελληνικής κοινωνίας τον ενεκάλεσε για τη συγκεκριμένη ανάρμοστη και παράφορη συμπεριφορά του, αποφεύγοντας συγχρόνως, να αναφερθεί επαινετικά στα δίκαια αποτελέσματα που θα μπορούσε να είχε προκαλέσει (σημειωτέον ότι ήδη παρασχέθηκαν από το Υπουργείο 1.000 άδειες ελευθέρας διέλευσης για τους κατοίκους της περιοχής, σε ένδειξη όψιμης κατανόησης).  

Συμπέρασμα: Όταν ο δίκαιος χαρατήρας των προκαλούμενων αποτελεσμάτων διασταυρώνεται με τον άδικο και παράνομο χαρακτήρα των υιοθετούμενων μέσων και συμπεριφορών, οι τελικές σταθμίσεις δεν είναι διόλου αυτονόητες.

2 σχόλια:

  1. Διαβάζοντας την πρώτη παράγραφο φοβήθηκα ότι το άρθρο εντάσσεται στην ασύστολη και κουραστική πια μπουρδολογία της υπεράσπισης της "νομιμότητας".
    Ευτυχώς δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Το κείμενο θέτει τα ζητήματα όπως ακριβώς έχουν.
    Πολλά μπράβο στον Γκλέτσο. Το πρόσωπο της εβδομάδας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Οποιοσδήποτε δήμαρχος (Στυλίδας) έκανε κάτι τέτοιο θα τράβαγε πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας και το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο (σύλληψη μέν, έκδοση των free pass δε). Έτσι πιστεύω εγώ τουλάχιστον.
    Το θέμα όμως είναι ότι αποδεικνύεται εκ των υστέρων πολύ πιθανό ότι εάν ο Γκλέτσος είχε χρησιμοποιήσει το όνομά του για να κεντρίσει το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης με έναν πιο ήπιο τρόπο, το αποτέλεσμα ως προς τα free pass να ήταν το ίδιο, ενώ θα περισωνόταν και η νομιμότητα. Δεν πιστεύω δηλαδή πως είχε εξαντλήσει κάθε τρόπο δικαίωσής του, η οποία, όπως φάνηκε, ήθελε απλώς το "κουμπί" της, όπως και πολλά άλλα πράγματα στη (σάπια;) ελληνική Διοίκηση. Γι'αυτό και ενώ είχε απόλυτο δίκιο, ως προς την αυτοδικία έκανε foul όπως κι αν το δεις.
    Βέβαια πιθανολογώντας τα λέω αυτά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή