Περίληψη εισήγησης Εμ. Βάρσου

Η περίπτωση της Ελλάδας είναι πραγματικά πρωτόγνωρη. Σε αντίθεση με τη Ρωσία που, όταν προσέφυγε στο ΔΝΤ, χρωστούσε 51 δις και την Αργεντινή που χρωστούσε 57 δις, εμείς χρωστάμε 300 δις! Παράλληλα, εξακολουθούμε να επιδιδόμαστε σε αλόγιστες σπατάλες. Ήδη νομιμοποιήθηκαν 232 υπάλληλοι στη Βουλή και εγκρίθηκε κονδύλι 1.5 εκατομμυρίων ευρώ ως επιδότηση για αγορά εξοπλισμού πληροφορικής από βουλευτές.

Στην πραγματικότητα το πολιτικό κόστος είναι αυτό που αποτρέπει τη λήψη ορθών μέτρων. Κάθε βουλή επιλέγει να μετακυλήσει το πρόβλημα στις επόμενες γενιές, υιοθετώντας το σκεπτικό «γαία πυρί μειχθήτω».

Πράγματι, όποιος παίρνει δάνειο χάνει την εθνική του κυριαρχία και του επιβάλλουν ορισμένες αποφάσεις. Ωστόσο, όποιος επιθυμεί να κάνει ό, τι θέλει και να κρατάει την εθνική του κυριαρχία, δεν καταφέρνει να πάρει δάνειο. Αφού, λοιπόν περιορίσαμε την εθνική μας κυριαρχία, για να πάρουμε ζεστό χρήμα, και αφού το σπαταλήσαμε, τώρα διαμαρτυρόμαστε ότι μας αποστερούν την εθνική μας κυριαρχία - στην πραγματικότητα, επειδή δεν θέλουμε να τιμήσουμε τις διεθνείς δεσμεύσεις μας.

Στη δεδομένη συγκυρία, με το που θα τολμήσει κάποιος κυβερνητικός αξιωματούχος να προφέρει τη λέξη «αναθεώρηση», θα επέλθει άμεσα η πλήρης κατάρρευση των τραπεζών.

Το αυτονόητο τρίπτυχο που πρέπει να...


...εφαρμόσουμε, χωρίς να προσποιούμαστε ότι δεν θέλουμε, είναι να ζητήσουμε τη βοήθεια, να αποδεχτούμε τη βοήθεια και να εφαρμόσουμε απαρέγκλιτα τα μέτρα. Το μεγάλο στοίχημα, όμως παραμένει: αν εν τέλει εφαρμόσουμε τα μέτρα, θ σωθούμε; Αρκούν αυτά τα μέτρα σε συνδυασμό με την οικονομική βοήθεια για να σωθούμε; Η απάντηση είναι σαφής: ΟΧΙ ΔΕΝ ΑΡΚΟΥΝ! Σε δύο χρόνια θα ξαναχρειαστούμε βοήθεια και νέα μέτρα.

Ποιος ευθύνεται;

1. Το φαύλο κράτος: Φαύλο κράτος σημαίνει ότι ευθύνονται αφενός οι πολιτικοί και αφετέρου ο μηχανισμός. Ο κρατικός μηχανισμός, όμως, περιέχει μέσα και κοινωνία. Έχει υπαλλήλους, έχει πελατειακή σχέση, έχει διαφθορά. Όντως φταίει το κράτος, αλλά το κράτος είμαστε εμείς.

2. Οι επιχειρηματίες: Οι επιχειρηματίες έχουν ξεχάσει την έννοια του ελεύθερου ανταγωνισμού και της ανταγωνιστικότητας. Συναλλάσσονται με το κράτος και παρανομούν, καταντώντας και αυτοί συγκατανευσιοφάγοι. Είναι ο επιχειρηματίας που θρέφει τον φαύλο εφοριακό και τη μακριά του τσέπη.

3. Οι εργαζόμενοι: Στον μεν ιδιωτικό τομέα, οι εργαζόμενοι είναι μη ανταγωνιστικοί, στον –δε- δημόσιο είναι ράθυμοι και νωθροί.

Η πρόταση: Υπάρχει μια δέσμη άμεσων μέτρων που θα μπορούσαν να ληφθούν, προκειμένου να ανακουφιστεί η οικονομία:

1. Μείωση έως και εκμηδένιση των αμυντικών δαπανών για τα επόμενα χρόνια, με εγγύηση των Ευρωπαίων εταίρων ότι θα βοηθήσουν σε περίπτωση ανάγκης,

2. Διαχωρισμός κράτους - εκκλησίας (π.χ. να μην μισθοδοτείται ο κλήρος από το δημόσιο),

3. Διεύρυνση της ασφαλιστικής βάσης, μέσω της ελληνοποίησης μεταναστών που ζουν και εργάζονται εδώ,

4. Μείωση του αριθμού των βουλευτών σε 200,

5. Νομιμοποίηση σε πρακτικές ευρείας χρήσης, θεωρητικά παράνομες, στην πράξη όμως αποδεκτές (π.χ. φρουτάκια), ώστε να φορολογούνται,

6. Άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων

7. Απολύσεις των υπεράριθμων δημοσίων υπαλλήλων κλπ