Σελίδες

3 Μαΐου 2010

Περίληψη εισήγησης Χρ. Γκόρτσου


Μια χώρα που αποφασίζει ελεύθερα να μπει στην ΟΝΕ χάνει αμέσως – αμέσως τη νομισματική της κυριαρχία. Αυτό συνέβη και με την Ελλάδα, η οποία εκχώρησε τη νομισματική της πολιτική (άρα δεν μπορεί να καθορίζει μόνη της τα επιτόκιά της) και δεν μπορεί να καθορίζει αυτόνομα ούτε τη συναλλαγματική της πολιτική.

Η μείζων κουβέντα που θα αναπτυχθεί μέσα στα επόμενα χρόνια είναι η σχέση μεταξύ του Ο και του Ε στα αρχικά της ΟΝΕ, διότι η ΟΝΕ είναι όντως μια ασύμμετρη ένωση. Ιστορικά, η Γερμανία είχε υποστηρίξει ότι πρώτα θα έπρεπε χτιστεί η πολιτική Ένωση (το «Ε») και στη συνέχεια να προωθηθεί η οικονομική ολοκλήρωση (το «Ο»). Στην περίπτωση της ΟΝΕ, όμως, συνέβη ακριβώς το αντίστροφο, δηλαδή ξεκινήσαμε από το «Ο» με στόχο να καταλήξουμε στο «Ε».

Βασικές αρχές της ΟΝΕ είναι:

• Η αρχή της δημοσιονομικής κυριαρχίας
• Η αρχή της δημοσιονομικής πειθαρχίας (π.χ. απαγόρευση της δημιουργίας μεγάλου χρέους, απαγόρευση της εγγύησης του χρέους από την Ένωση, απαγόρευση της χρηματοδότησης του ελλείμματος από την ΕΚΤ)

Το πρόβλημα με την Ελλάδα είναι ότι...


...δανείστηκε παραπάνω από το συμβατό. Η εθνική κυριαρχία σαφώς και εξαρτάται από το βαθμό επιτήρησης της χώρας, ο οποίος στα επόμενα χρόνια θα ενταθεί. Πράγματι, όταν κάποιος δανείζεται δεν μπορεί να είναι εντελώς ελεύθερος.

Εξ άλλου, ο δυνατός παίκτης της συναλλαγματικής και νομισματικής πολιτικής στην Ευρώπη ήταν και παραμένει η Γερμανία.

Επιστροφή στη δραχμή, σημαίνει ότι όλες οι συναλλαγές τις Ελλάδας που τρέχουν θα εκπληρούνται στο εξής στη νέα νομισματική μονάδα. Ωστόσο, το εξωτερικό χρέος μας θα εξακολουθεί να εκφράζεται σε € (π.χ. τα ομόλογα). Παράλληλα, η ανατροπή της ισοτιμίας του νομίσματος και η συνακόλουθη υποτίμηση της δραχμής κατά 15-20%, θα οδηγήσει σε ανατίμηση του χρέους κατά τον ίδιο λόγο. Και έπεται η διαγραφή του χρέους…

Όσο για το ΔΝΤ, αυτό συστάθηκε το 1945 ως διεθνής οργανισμός με αποστολή:
i. τη διασφάλιση ενός συστήματος συναλλαγματικών σχέσεων
ii. τη χρηματοδοτική ενίσχυση των κρατών-μελών του

Είναι αξιοσημείωτο ότι το ΔΝΤ, με γύρω στα 180 μέλη, είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος διεθνής οργανισμός μετά τον ΟΗΕ. Άλλωστε, δεν υπάρχει άλλος οργανισμός σε περιφερειακό ή διεθνές επίπεδο με αυτήν την αποστολή. Η ΕΚΤ στηρίζει μεν, αλλά όχι με τον τρόπο που μπορεί να το κάνει το ΔΝΤ. Σημειωτέον ότι τα κράτη δεν μπορούν να δανειστούν από το ΔΝΤ πέραν ενός ορισμένου ποσού, το οποίο ισούται με το 8-πλάσιο ή 10-πλάσιο ποσό της εισφοράς του (quota).

Τέλος, πρέπει να σημειώσουμε ότι η απαίτηση για κατάργηση του συμφώνου σταθερότητας δεν ωφελεί, για τον απλούστατο λόγο ότι οι όροι που αυτό επιβάλλει βρίσκονται μέσα στην ίδια τη συνθήκη!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου