Ένα χειροκρότημα για την Ντόρα...

Του Παναγιώτη Τσιάλα

Λοιπόν το’ χω πάρει απόφαση πια: σε μία κοινωνία γεμάτη αντιφάσεις και ιδεοληψίες, όπως είναι η ελληνική, καμία παράλογη ενέργεια δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως αιφνιδιαστικό γεγονός. Πώς όμως να μην αιφνιδιαστώ, όταν ακούω το Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμο να απευθύνει (ενώπιον μικροφώνου φυσικά) προσωπικές ευχές προς την υποψήφια για την προεδρεία της Νέας Δημοκρατίας, κυρία Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία –σημειωτέον- έκρινε πως θα ήταν ασεβής παράλειψη να μην αναζητήσει τη θεία φώτιση από τον Ύψιστο, μία εβδομάδα πριν από τις κρίσιμες εκλογές στο κόμμα της. Βέβαια, ο ατίθασος δεσπότης δεν αρκέστηκε στο να ευχηθεί «τα καλύτερα» στην κα Μπακογιάννη, αλλά έσπευσε να παροτρύνει το εκκλησίασμα να «κάνουν ένα χειροκρότημα για αυτήν» διότι –όπως συμπλήρωσε- «δεν πειράζει»… Μα ασφαλώς και πειράζει! Πού ακούστηκε ιερωμένος και δη τόσο υψηλόβαθμος να παίρνει θέση δημοσίως, και κατά τρόπο τόσο απροκάλυπτο, επί ζητημάτων πολιτικών, για να μην πω –ακόμα χειρότερα- κομματικών; Μήπως ο κύριος Άνθιμος λησμονεί ότι απέναντί του ίσταται ένα ποίμνιο που συμμετέχει στη λατρευτική τελετή με την ιδιότητα του πιστού και όχι του ψηφοφόρου, του φορολογούμενου ή δεν ξέρω και εγώ ποιά άλλη; Το χειρότερο, όμως, είναι ότι ο ανυπόταχτος μητροπολίτης Θεσσαλονίκης (πώς λέμε οι ανυπόταχτοι Γαλάτες) δεν είναι μία ατυχής εξαίρεση στο σώμα των κληρικών, ένας ευκαιριακός λαθρεπιβάτης στο άρμα μιας κατά τα άλλα περιορισμένης στα του οίκου της Ελλαδικής Εκκλησίας. Απεναντίας, ο Άνθιμος εμφανίζεται να διερμηνεύει τις απόψεις μιας ευρύτερης ομάδας οχληρών κληρικών, οι οποίοι θεωρούν ότι αποκλείεται να μην τους αφορά προσωπικά κάθε πολιτικό ζήτημα που αναφύεται, με ειδίκευση, βέβαια, στα θέματα εξωτερικής πολιτικής. Μάλιστα, οι ίδιοι αυτοί κληρικοί πιστεύουν ότι έχουν χρέος να εκθέτουν κάθε Κυριακή στο ποίμνιο την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα, προσθέτοντας ασφαλώς κάποια προσωπική αξιολόγηση στα γεγονότα και ασκώντας όλη τους την επιρροή (πάντα προς το δρόμο του αγαθού φυσικά!). Αναρωτιέμαι, λοιπόν, για ποιο λόγο τα βραδινά δελτία αναλώνουν σπάταλα το χρόνο τους προβάλλοντάς ξανά και ξανά τον κ. Άνθιμο, άλλοτε να εξαπολύει δριμύτατους Φιλιππικούς προς την Τουρκική ηγεσία και άλλοτε να ξιφουλκεί αγρίως κατά της Σκοπιανής λαίλαπας; Γιατί πρέπει μονίμως να υποσχόμαστε μία προνομιακή θέση στις απόψεις ενός ιερωμένου, εξοβελίζοντας τόσες άλλες αρμοδιότερες από το δημόσιο διάλογο; Στο κάτω κάτω, αν ο κύριος Άνθιμος επιθυμεί μία προνομιακή θέση την έχει ήδη. Βρίσκεται στον άμβωνα του ναού της Μητροπόλεώς του.